Όπως όλοι σχεδόν έχουμε βιώσει στο πετσί μας τα τελευταία χρόνια, η ακρίβεια είναι το νούμερο ένα πρόβλημα που μαστίζει τα νοικοκυριά. Οι μισθοί είναι στα ίδια επίπεδα εδώ και αρκετό καιρό ενώ αντίθετα οι τιμές έχουν πάρει ανοδική πορεία σε όλα σχεδόν τα βασικά αγαθά. Ακόμα και το ταπεινό σουβλάκι, το φαγητό του φτωχού λαού, έχει ανέβει σε υψηλά, για την περίοδο που ζούμε, επίπεδα. Αν πάμε πάλι στους λογαριασμούς ρεύματος εκεί γίνεται το έλα να δεις.
Ένα μεγάλο ποσοστό των καταναλωτών τρέχει αλαφιασμένο στα υποκαταστήματα της ΔΕΗ για να κάνει κάποιου είδους διακανονισμό, αφού οι οφειλές είναι τόσες πολλές που σε αρκετές περιπτώσεις υπερβαίνουν τους μισθούς που οι περισσότεροι εισπράττουν από την νόμιμη εργασία τους και φυσικά αν υπάρχει και αυτή.
Ειδικά αυτή η περιβόητη ρήτρα αναπροσαρμογής που έχει μετατραπεί σε εφιάλτη κάθε κλειστού φακέλου ενός λογαριασμού που πρέπει να ανοιχθεί, έχει οδηγήσει στην απόγνωση τους πολίτες που αδυνατούν να ανταπεξέλθουν. Φυσικά αυτή η ρήτρα υπήρχε πάντα, δεν φύτρωσε ξαφνικά στις μέρες μας όμως, η τεράστια αύξηση του κόστους παραγωγής ενέργειας, ανάγκασε τους παρόχους να μετακυλίσουν μέρος της στα νοικοκυριά. Η συνέπεια αυτού είναι οι φουσκωμένοι λογαριασμοί, οι οποίοι, παρόλο που η ΔΕΗ και το κράτος, προσπάθησαν να τους ξεφουσκώσουν με ειδικές εκπτώσεις, πέφτουν σαν κεραυνός εν αιθρία στα κεφάλια των καταναλωτών.
Η κατάσταση είναι τόσο δυσάρεστη ώστε ένα μεγάλο μέρος των εκδοθέντων τιμολογίων αφορά ληξιπρόθεσμες οφειλές, πολλές από τις οποίες δεν δύναται να εξοφληθούν. Ένας μεγάλος αριθμός καταναλωτών αρνείται να δεχτεί τις αβάσταχτες συνέπειες της ρήτρας και προχωρά μέσω δικηγόρων σε ομαδικές αγωγές και αμφισβητήσεις των λογαριασμών. Επίσης, βλέπουμε και το κίνημα "δεν πληρώνω" που, μετά τα περιβόητα διόδια και περνώντας και από άλλες κοινωνικές υποχρεώσεις π.χ. κοινόχρηστα, αρχίζει να φουντώνει και στους λογαριασμούς του ρεύματος.
Εδώ καλείται η κυβέρνηση να λάβει γενναίες αποφάσεις και ριζικά μέτρα ώστε να αντιμετωπίσει και να νικήσει το "τέρας της ακρίβειας" που κατασπαράζει τα νοικοκυριά και να μην περιμένει πάντα το "Μάνα εξ ουρανού" δηλαδή την ευρωπαική χρηματοδότηση που θα ανακουφίσει τις οικονομικά ασθενέστερες κοινωνικές τάξεις.
Αρκεί μια απλή βόλτα στο σούπερ μάρκετ της γειτονιάς μας για να καταλάβουμε ότι ακόμα και φθηνά αγαθά όπως ο καφές, τα ζυμαρικά και τα γαλακτοκομικά κινούνται σε ανοδική πορεία σε επίπεδο τιμών, καθιστώντας την διαβίωση ενός μέσου νοικοκυριού πραγματικὀ εφιάλτη.
Προφανώς, για να βλέπουμε αυτοκίνητα πολυτελείας να κινούνται με την βενζίνη σε τέτοια επίπεδα και αρκετούς να πηγαίνουν διακοπές σε ακριβούς προορισμούς και να διασκεδάζουν σε ακριβά στέκια, το μαύρο χρήμα κυκλοφορεί ασταμάτητα. Ίσως οι κοινωνικές ανισότητες να έχουν οξυνθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε, οι έχοντες και κατέχοντες να αυξάνουν δραματικά τα κέρδη τους και ο φτωχός λαουτζίκος να τρώει το... αγγούρι!