Πάντοτε σε περιόδους κρίσης υπήρχε ο από μηχανής θεός της προσφυγής στις κάλπες έτσι για να θολώσουμε λίγο τα νερά ώστε να τραβήξουμε την προσοχή του λαού που συνήθως κοιμάται τον ύπνο του δικαίου τρώγοντας τον σανό που τον τροφοδοτούν ασύστολα τα μέσα μαζικής εξαπάτησης.
Στην χώρα μας που οι περισσότεροι πεινούν και δεν έχουν να εκπληρώσουν τις βασικές τους υποχρεώσεις το μόνο που λείπει είναι μια εκλογική αναμέτρηση στην οποία παρελαύνουν του κόσμου οι ηθοποιοί που άλλα λένε πριν και άλλα μετά, όμως μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται. Και κλαίνε οι μισοί ότι οι υπόλοιποι είναι κλέφτες αλλά στο τέλος όλοι πίνουν το καφεδάκι τους γελώντας εις βάρος φυσικά του απλού λαού που δεν έχει μια στην τσέπη του.
Και ενώ υπάρχει ακόμη η πανδημία στο προσκήνιο με τις τεράστιες αρνητικές συνέπειες που έχει ήδη προκαλέσει να τώρα που βγαίνει από το συρτάρι και η λύση των εκλογών. Και όλα αυτά εν μέσω πολέμου και των τεράστιων συνεπειών στις οικονομίες όλων των χωρών. Ποιόν ωφελεί μια τέτοια κατάσταση όμως;. Σίγουρα όχι τον απλό λαό που πεινάει. Τους έχοντες και κατέχοντες βέβαια πάντοτε τους βολεύουν τέτοιες καταστάσεις για να βγάλουν περισσότερο κέρδος εις βάρος όπως πάντα των ασθενέστερων οικονομικά τάξεων.
Το μεγάλο πρόβλημα για εμένα είναι ότι ο λαός δεν παίρνει ουσιαστικά μέρος σε μια εκλογική αναμέτρηση καθήμενος αναπαυτικά στον καναπέ του σπιτιού του σκεφτόμενος φυσικά πως θα τα βγάλει πέρα με τους λογαριασμούς που συσσωρεύονται στο σπίτι. Άρα εκλογές χωρίς ουσιαστική συμμετοχή όλων βολεύει πάντοτε τους μεγάλους που και ένα 10 τοις εκατό να τους ψηφίσει βγαίνουν πρώτοι και καταφέρνουν να τα βρίσκουν και μεταξύ τους ώστε να σχηματίζουν κυβερνήσεις.
Προτείνω λοιπόν την επόμενη φορά που θα γίνουν εκλογές, στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση δηλαδή, να σηκωθούν όλοι από την καρέκλα και να πάνε να δείξουν ότι μπορούν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους ώστε μετά να μην κλαίγονται ότι βγήκε ο τάδε που δεν του αρέσει η θα έχουμε πάλι στην πλάτη μας μια τετραετία τον δείνα που τα έχει κάνει μαντάρα.