Σήμερα, καθώς περπατούσα για να πάρω λίγο ήλιο και αέρα σε κεντρικό δρόμο, έβλεπα πολλά ζευγάρια να κρατιούνται από το χέρι αλλά με σκυνθρωπά πρόσωπα, δεν μου φάνηκαν και ιδιαίτερα ευτυχισμένοι. Οπότε σκέφτηκα να γράψω για την οικειότητα και αλλαγή που χρειάζεται μια σχέση για να παραμένουμε πάντα σε κορυφαίο επίπεδο ικανοποίησης.
Οικειότητα και αλλαγή, ολοκλήρωση και διαιώνιση λοιπόν;. Οι προσώπικές μας σχέσεις περνάνε διαρκώς από τις δύο αυτές καταστάσεις και έχει παρατηρηθεί ότι τα πιο έντονα συναισθήματα προκύπτουν από τις απότομες αλλαγές, θετικές ή αρνητικές, στην προσωπική μας κατάσταση. Το γεγονός δείχνει να λειτουργεί κόντρα στην πιθανότητα της δημιουργίας ενός ρομαντικού έρωτα που διαρκεί.
Από εξελικτικής άποψης, είναι λογικό να εστιάζουμε την προσοχή μας στην αλλαγή και όχι σε στατικά ερεθίσματα. Η αλλαγή δείχνει ότι η κατάστασή μας είναι ασταθής και η επίγνωση αυτού μπορεί να σημαίνει τη διαφορά μεταξύ ζωής και θανάτου. Όταν συνηθίζουμε στην αλλαγή, επαναπαυόμαστε και χαλαρώνουμε, με συνέπεια να μην σπαταλάμε τον χρόνο και την ενέργειά μας για κάτι στο οποίο έχουμε δέσει τον γαϊδαρό μας!. Μια αλλαγή στην ζωή μας δεν μπορεί να συνεχίζεται για μεγάλο χρονικό διάστημα και αυτό έχει σαν επακόλουθό να μην διεγείρει πια το ίδιο τις αισθήσεις μας.
Σύμφωνα με τα όσα είπαμε έως τώρα, η σεξουαλική απόκριση προς έναν σύντροφο που τον έχουμε δέσει εδώ και καιρό είναι λιγότερο έντονη από ό,τι σε έναν νέο που μας προέκυψε τώρα. Η συχνότητα της σεξουαλικής δραστηριότητας με τον παλιό σύντροφό μας μειώνεται σταθερά όσο η σχέση χρονίζει, γιατί επιθυμούμε πάντα κάτι καινούργιο για να αλλάξουμε ρουτίνα. Έτσι η παλιά μας σεξουαλική δραστηριότητα φτάνει στην μισή συχνότητα μετά από ένα χρόνο γάμου σε σύγκριση με τον πρώτο μήνα του γάμου και μειώνεται σταδιακά στη συνέχεια έως ότου σβήσει το κερί, φφφφ!. Επίσης την ίδια κρίση περνούν και τα ζευγάρια που συζούν.
Ενώ η αλλαγή τείνει να δημιουργεί έντονο και σύντομο συναίσθημα, η εξοικείωση τείνει να παράγει μια πιο ήπια στάση, η οποία μπορεί να είναι μακροχρόνια. Συνέχεια στις σχέσεις μας έχουμε δύο βασικές επιθυμίες, την ολοκλήρωση του πάθους και την διαιώνιση του. Ολοκληρώνοντας μια σχέση μπαίνει ένα προσωρινό τέλος στο πάθος που μας κατέλαβε αλλά μετά θέλουμε και συνέχεια, να διατηρήσουμε την απόλαυση στα ίδια επίπεδα με πριν. Δεν είναι τυχαίο ότι όλα τα ζώα είναι λυπημένα μετά το σεξ, δηλαδή η ομορφιά είναι στην προσπάθεια του να κατακτήσεις κάτι, να φτάσεις στην κορύφωση. Όταν το πετύχεις, αρχίζει η βαρεμάρα και η χαλαρότητα, άρα μπορούμε τελικά να πετύχουμε την διαιώνιση της ερωτικής και ρομαντικής επιθυμίας;
Πιστεύω ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε γιατί οι σχέσεις αγάπης δεν μπορεί να μην έχουν σεξουαλική ένταση. Κάπου διάβασα μια μελέτη ότι πολλά ζευγάρια, που μένουν πολλά χρόνια μαζί, παραμένουν βαθιά ερωτευμένα. Δύσκολο θα μου πείτε στις μέρες μας αλλά έλα ντε που υπάρχει και αυτό το ενδεχόμενο και εγώ πιστεύω σε αυτή τη μελέτη και ας λένε μερικοί ότι είναι μλκς. Πάμε παρακάτω!:)
Η μακροχρόνια σχέση είναι μια συνεχής ανάπτυξη του εαυτού μας και όχι η απότομη αλλαγή που υπόσχεται και παραδίδει ο νέος έρωτας. Μαζί με τον σύντροφό μας αλλάζουμε συνέχεια εσωτερικά και εξωτερικά, αναπτύσσοντας τα μοναδικά μας στοιχεία και συντηρώντας την φλόγα του ερωτά μας.
Το κόλπο για να διατηρηθεί η σχέση μας είναι η αλλαγή παραστάσεων, δηλαδή μια νέα τοποθεσία που θα κάνουμε σεξ ή ένα νέο μέρος που θα πάμε για διακοπές ή να πιούμε το καφεδάκι μας ώστε έτσι να κρατήσουμε ζωντανή την φλόγα της αγάπης μας. Δεν είναι και άσχημες οι εξωτερικές αλλαγές και μπορούν να φουντώσουν τα πάθη μας όμως η μακροχρόνια καλλιέργεια της σχέσης μας, η οποία μου θυμίζει αυτά τα παιχνίδια ρόλων που μου αρέσουν ιδιαίτερα, οπότε αυτή η διαδικασία γίνεται ακόμα καλύτερη!.