Η λέξη "ναρκωτικά" αναφέρεται σε ένα ευρύ φάσμα ουσιών που μπορούν να καταναλωθούν για να προκαλέσουν αλλοιωμένες καταστάσεις συνείδησης, να παράγουν θεραπευτικά αποτελέσματα, να αυξήσουν την απόδοσή μας ή να δημιουργήσουν ευχάριστες αισθήσεις. Ενώ ορισμένα φάρμακα είναι νόμιμα και χρησιμοποιούνται ευρέως, άλλα είναι παράνομα και μπορεί να έχουν σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία και την ευημερία του χρήστη. Σε αυτό το άρθρο, θα διερευνήσουμε τους διαφορετικούς τύπους φαρμάκων, τις επιπτώσεις τους στο ανθρώπινο σώμα και τους κινδύνους που συνδέονται με τη χρήση τους.
Ας ξεκινήσουμε το οδοιπορικό μας εξετάζοντας τους διάφορους τύπους "ναρκωτικών" ουσιών. Τα ναρκωτικά μπορούν να κατηγοριοποιηθούν ευρέως στους ακόλουθους τύπους.
Διεγερτικά
Τα διεγερτικά, γνωστά και ως ουσίες που μας "φτιάχνουν", "την βρίσκουμε μαζί τους" κ.τ.λ., είναι φάρμακα που διεγείρουν το κεντρικό νευρικό σύστημα, αυξάνοντας την εγρήγορση, την προσοχή και την ενέργεια. Παραδείγματα διεγερτικών περιλαμβάνουν την καφεΐνη, τη νικοτίνη, την κοκαΐνη, την εφεδρίνη και τις αμφεταμίνες.
Ηρεμιστικά
Τα ηρεμιστικά ή αγχολυτικά αν προτιμάτε, γνωστά και ως downers, είναι φάρμακα που επιβραδύνουν το κεντρικό νευρικό σύστημα, προκαλώντας συναισθήματα χαλάρωσης, ηρεμίας και ευφορίας. Παραδείγματα ηρεμιστικών-αγχολυτικών είναι το αλκοόλ, τα βαρβιτουρικά και οι βενζοδιαζεπίνες.
Παραισθησιογόνα
Τα παραισθησιογόνα είναι φάρμακα που αλλάζουν την αντίληψη, τη διάθεση και τις γνωστικές διαδικασίες, συχνά παράγωντας ζωντανές αισθητηριακές εμπειρίες που δεν βασίζονται στην πραγματικότητα. Παραδείγματα παραισθησιογόνων περιλαμβάνουν το LSD, την ψιλοκυβίνη και το DMT.
Οπιοειδή
Τα οπιοειδή είναι μια κατηγορία φαρμάκων που συνδέονται με τους υποδοχείς οπιοειδών στον εγκέφαλο, προκαλώντας ανακούφιση από τον πόνο και αισθήματα ευφορίας. Παραδείγματα οπιοειδών περιλαμβάνουν ηρωίνη, μορφίνη, φεντανύλη και οξυκωδόνη.
Κάνναβη
Η κάνναβη, γνωστή και ως μαριχουάνα, είναι ένα φυτικό φάρμακο που περιέχει THC, μια ψυχοδραστική ένωση που προκαλεί συναισθήματα χαλάρωσης, ευφορίας και αυξημένης αντίληψης.
Επιδράσεις των ναρκωτικών
Οι επιδράσεις των εν λόγω ουσιών στον ανθρώπινο οργανισμό μπορεί να ποικίλλουν ευρέως ανάλογα με τον τύπο του φαρμάκου που καταναλώνεται, τη δοσολογία, τη μέθοδο κατανάλωσης και τον μεταβολισμό και τη φυσιολογία του ατόμου. Μερικές από τις αρνητικές επιπτώσεις της χρήσης ναρκωτικών περιλαμβάνουν:
Αυξημένος καρδιακός ρυθμός και αρτηριακή πίεση
Αλλαγές στην αντίληψη, τη διάθεση και τη γνωστική λειτουργία
Μειωμένη κρίση και λήψη αποφάσεων
Σωματική και ψυχολογική εξάρτηση
Συμπτώματα στέρησης όταν διακοπεί το φάρμακο
Βλάβη στα εσωτερικά όργανα και το νευρικό σύστημα
Κίνδυνοι που σχετίζονται με τη χρήση ναρκωτικών
Η χρήση ναρκωτικών εγκυμονεί σημαντικούς κινδύνους, τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα. Αναμεσά τους διακρίνουμε τους παρακάτω:
Υπερδοσολογία: Η υπερδοσολογία είναι μια δυνητικά θανατηφόρα συνέπεια της χρήσης ναρκωτικών, ειδικά όταν το φάρμακο καταναλώνεται σε υψηλές δόσεις ή σε συνδυασμό με άλλες ουσίες.
Εθισμός: Ο εθισμός είναι μια χρόνια ασθένεια που χαρακτηρίζεται από καταναγκαστική αναζήτηση και χρήση ναρκωτικών παρά τις επιβλαβείς συνέπειες.
Προβλήματα ψυχικής υγείας: Η χρήση ναρκωτικών μπορεί να επιδεινώσει ή να προκαλέσει προβλήματα ψυχικής υγείας, όπως κατάθλιψη, άγχος και ψύχωση.
Προβλήματα σωματικής υγείας: Η χρήση ναρκωτικών μπορεί να προκαλέσει μια σειρά από σωματικά προβλήματα υγείας, όπως καρδιακές παθήσεις, ηπατική βλάβη και αναπνευστικά προβλήματα.
Νομικά προβλήματα: Η κατοχή, διανομή και χρήση ορισμένων ναρκωτικών είναι παράνομη σε πολλές χώρες και τα άτομα που εμπλέκονται σε δραστηριότητες που σχετίζονται με ναρκωτικά ενδέχεται να αντιμετωπίσουν νομικές συνέπειες.Συνάμα, η χρήση τους οδηγεί πολλές φορές σε εγκληματικές ενέργειες.
Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που μπορούν να συμβάλουν στη χρήση ναρκωτικών, συμπεριλαμβανομένων περιβαλλοντικών, γενετικών και ψυχολογικών παραγόντων. Οι περιβαλλοντικοί παράγοντες περιλαμβάνουν την πρόσβαση στα ναρκωτικά, την πίεση των συνομηλίκων και την έκθεση στη χρήση ναρκωτικών σε νεαρή ηλικία. Οι γενετικοί παράγοντες μπορούν επίσης να παίξουν ρόλο, καθώς ορισμένα άτομα μπορεί να είναι πιο ευάλωτα στον εθισμό λόγω της γενετικής τους σύνθεσης.
Ψυχολογικοί παράγοντες, όπως το άγχος, το τραύμα και οι ψυχικές ασθένειες, μπορούν επίσης να αυξήσουν τον κίνδυνο χρήσης ναρκωτικών και εθισμού. Για την πρόληψη της χρήσης ναρκωτικών και του εθισμού, είναι σημαντικό να εστιάσουμε στην εκπαίδευση, την πρόληψη και τη θεραπεία. Η εκπαίδευση μπορεί να βοηθήσει τα άτομα να κατανοήσουν τους κινδύνους και τις συνέπειες της χρήσης ναρκωτικών, καθώς και να παρέχει πληροφορίες σχετικά με το πώς να αναζητήσουν βοήθεια εάν χρειαστεί.
Οι προσπάθειες πρόληψης μπορούν να επικεντρωθούν στη μείωση της πρόσβασης στα ναρκωτικά και στην αντιμετώπιση των υποκείμενων παραγόντων που μπορούν να συμβάλουν στη χρήση ναρκωτικών, όπως η φτώχεια και η κοινωνική ανισότητα. Η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει μια σειρά παρεμβάσεων, όπως συμβουλευτική, θεραπεία με φαρμακευτική αγωγή και ομάδες υποστήριξης, για να βοηθήσουν τα άτομα να ξεπεράσουν τον εθισμό και να διατηρήσουν τη μακροπρόθεσμη ανάρρωση.
Τα τελευταία χρόνια, παρατηρείται μια αυξανόμενη τάση νομιμοποίησης και αποποινικοποίησης ορισμένων ναρκωτικών, όπως η μαριχουάνα. Οι υποστηρικτές της νομιμοποίησης των ναρκωτικών υποστηρίζουν ότι μπορεί να μειώσει το έγκλημα που σχετίζεται με τα ναρκωτικά και να προσφέρει έσοδα στην κυβέρνηση μέσω της φορολογίας. Ωστόσο, οι αντίπαλοι υποστηρίζουν ότι μπορεί επίσης να οδηγήσει σε αυξημένη χρήση ναρκωτικών και εθισμό, καθώς και σε αρνητικές κοινωνικές συνέπειες και συνέπειες για την υγεία.
Και οι δύο απόψεις έχουν κάποια βάση, εντούτοις είναι λάθος το τσουβάλιασμα τόσων διαφορετικών ουσιών κάτω από την ίδια κατηγορία. Είναι πασίγνωστο το πόσο έχουν συμβάλλει πολλές από τις προαναφερθείσες ουσίες στην δημιουργία του σύγχρονου πολιτισμού αλλά και του πολιτισμού γενικότερα.
Η απαγόρευση τους την στιγμή που επιτρέπονται δεκάδες φάρμακα με απείρως χειρότερες παρενέργειες είναι επιεικώς υποκριτική. Η καλύτερη τακτική απο τα κράτη θα είναι η λελογισμένη χρήση τους με βάση τις ανάγκες των ανθρώπων, όπως ακριβώς συμβαίνει με όλα τα φάρμακα. Οφείλουν να γνωρίζουν όλοι τις σχετικές παρενέργειες και ο καθένας από μόνος του να αποφασίζει αν, πότε και γιατί θα τις χρησιμοποιήσει, πάντοτε με την προυπόθεση ότι δεν θα κάνει κακό σε άλλο άτομο υπό την επήρεια τους και δεν θα τα επιβάλλει σε κανέναν.