Είναι γνωστό το ρητό πως "Δεν υπάρχουν χαζές ερωτήσεις". Όμως υπάρχουν ερωτήσεις που ενώ φαινομενικά είναι αθώες, μπορούν να χτυπήσουν ευαίσθητες χορδές, και να προξενήσουν προβλήματα σε κάθε είδους σχέση, φιλική, ερωτική, ή εργασιακή. Στο άρθρο θα δούμε ποιες είναι οι χειρότερες ερωτήσεις που πρέπει να αποφεύγουμε, έτσι ώστε να μειώσουμε τον κίνδυνο των παρεξηγήσεων, αλλά και πιθανής απόρριψης.
Αρχή ήμισυ παντός
Δεν χωρά αμφιβολία ότι αυτά που λέμε όταν συναντάμε κάποιον για πρώτη φορά είναι ιδιαίτερα σημαντικά, ιδίως αν πρόκειται για δουλειά ή σχέση.
Αυτή η πρώτη επικοινωνία θα καθορίσει ενδεχομένως την εικόνα μας, δίνοντας μια κρίσιμη εντύπωση στον συνομιλητή μας, που δύσκολα μπορεί να αλλάξει αργότερα.
Όπως είναι φυσικό, η ασυναίσθητη εκφορά του λόγου μας μπορεί να επηρεάσει όχι μόνο τις πρώτες εντυπώσεις, αλλά και να βλάψει την αξιοπιστία, τις σχέσεις, και τις ευκαιρίες για επαγγελματική εξέλιξη.
Βέβαια, αυτό δεν περιορίζεται μόνο στις νέες γνωριμίες. Οι λάθος ερωτήσεις μπορούν να δημιουργήσουν εντάσεις και δυσαρέσκεια και στο φιλικό και οικογενειακό μας περιβάλλον, με ανθρώπους που γνωρίζουμε για χρόνια.
Έτσι λοιπόν, είτε πρόκειται για τις πρώτες επαφές μας, είτε για την καθημερινή επικοινωνία μας στον εργασιακό χώρο και τις σχέσεις, προτού θέσουμε μια ερώτηση οφείλουμε να σκεφτούμε πώς θα αισθανθεί το άλλο άτομο.
Οι χειρότερες ερωτήσεις είναι εκείνες που κάνουν τον άλλο να αισθάνεται υπό πίεση, άβολα, και πολλές από αυτές θα προκαλέσουν παρεξήγηση, κακή εντύπωση, ακόμη και την απόρριψη μας.
Σχέσεις και Οικογένεια
Τα περισσότερα ζευγάρια που έχουν ξεπεράσει τα 1-2 χρόνια σχέσης, αρχίζουν ολοένα και συχνότερα να ακούνε το διαβόητο "άντε, πότε θα παντρευτείτε?". Χωρίς ίσως να έχουν δώσει την παραμικρή ένδειξη πως το σκέφτονται, το έχουν συζητήσει, ή τους ενδιαφέρει.
Ανεξάρτητα με το τι θέλει να μας πασάρει η κοινωνία, ο γάμος δεν είναι υποχρεωτικός για όλους. Το αν ένα ζευγάρι θέλει ή πρέπει να παντρευτεί και πότε είναι μια απόφαση που πρέπει να πάρουν ανάμεσά τους, και δεν αφορά απολύτως κανέναν άλλο.
Όσο αθώα κι αν φαίνεται η ερώτηση, στην πράξη αποτελεί μια κοινωνική πίεση. Και το τελευταίο πράγμα που θέλει ο οποιοσδήποτε σε έναν γάμο, που θεωρητικά είναι "για πάντα", είναι να τον ξεκινήσει υπό καθεστώς πίεσης.
Εν τέλει, αν το ζευγάρι θέλει, μπορούν ακόμα και να κάνουν παιδιά παραμένοντας ανύπαντροι, ή με ένα απλό σύμφωνο συμβίωσης σε συμβολαιογράφο. Δεν βρισκόμαστε στις εποχές που διαπόμπευαν ή πετροβολούσαν τις ανύπαντρες μητέρες.
Μου ήρθε ξαφνικά επιθυμία να ξαναδώ το Life of Brian.
Βέβαια, μιας και αναφερθήκαμε στο θέμα, μία από τις χειρότερες ερωτήσεις σε ένα παντρεμένο ζευγάρι είναι το πότε θα κάνουν παιδιά. Είναι μια ερώτηση που επίσης φαίνεται αθώα και αναμενόμενη, και φέρει εξίσου μεγάλη κοινωνική πίεση.
Ένα ζευγάρι μπορεί να έχει αποφασίσει πως δεν θέλει καθόλου παιδιά, και κανείς δεν μπορεί να τους υποχρεώσει σε αυτό. Ή να νιώθουν πως οι συνθήκες της ζωής τους, εργασιακές, οικονομικές, ή άλλες, δεν είναι ακόμα κατάλληλες για να τεκνοποιήσουν.
Ακόμα χειρότερα είναι αν το ζευγάρι προσπαθεί, αλλά έχουν εμφανιστεί βιολογικά προβλήματα, από δυσκολία στη σύλληψη μέχρι μία ή περισσότερες αποβολές, που βεβαίως δεν είναι ευχάριστο να τα μοιραστούν με οποιονδήποτε.
Σε κάθε περίπτωση, είναι κάτι καθαρά προσωπικό, που δεν αφορά κανέναν απολύτως τρίτο, ακόμα και τους στενότερους συγγενείς του ζευγαριού. Είναι μια αδιάκριτη ερώτηση, που ενώ γενικά γίνεται με καλές προθέσεις, πιθανώς να κάνει το ζευγάρι να νιώσει άβολα.
Στην ίδια κατηγορία με τις χειρότερες ερωτήσεις είναι αν έχουν ήδη ένα παιδί που είναι αγόρι και τους ρωτήσουμε αν θέλουν και ένα κοριτσάκι, ή αντιστρόφως, ή αν θέλουν περισσότερα παιδιά. Και πάλι πιθανώς να αγγίζουμε προσωπικές ευαίσθητες χορδές.
Το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται ένα παντρεμένο ζευγάρι είναι ένα άτομο που ενδιαφέρεται να μάθει τα κληρονομικά σχέδια τους, τα οποία αντικειμενικά δεν το αφορούν με κανένα τρόπο.
Στις γυναίκες
Αν υπάρχει ένα πράγμα που όλοι οι άνδρες τελικά μαθαίνουμε στη ζωή, σε ό,τι αφορά τις γυναίκες, είναι ότι μερικές φορές καλύτερα να μην λέμε και ρωτάμε πολλά. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που ισχύει απόλυτα το ρητό: "Τα λίγα λόγια ζάχαρη, και τα καθόλου μέλι".
Έτσι λοιπόν συγκεντρώσαμε τις χειρότερες ερωτήσεις που ενδέχεται να κάνουμε σε μια γυναίκα, ιδίως στην αρχή της γνωριμίας μας.
Φυσικά, δεν ισχυριζόμαστε πως είναι όλες οι γυναίκες ίδιες, και πως θα αντιδράσουν όλες με τον ίδιο τρόπο σε ερωτήσεις όπως οι παρακάτω. Όταν όμως δεν γνωρίζουμε το χαρακτήρα κάποιου, είναι εύκολο με ερωτήσεις σαν αυτές να δώσουμε λάθος εντυπώσεις.
Πόσο χρονών είσαι?
Βρίσκεται στην πρώτη θέση των ενεργειών ενός τζέντλεμαν, και ως γνωστόν δεν ρωτάμε ποτέ την ηλικία μιας γυναίκας.
Ακόμα χειρότερη είναι η οποιαδήποτε αντίδραση, αφότου και εφόσον μας απαντήσει. Ανάμεσα στο "μικροδείχνεις", "φαίνεσαι μεγαλύτερη", "τόσο φαίνεσαι", ή να μην πούμε τίποτα, καμία από τις εναλλακτικές δεν έχει κάποιο πραγματικό όφελος για κανέναν.
Το πιθανότερο είναι πως δεν θα κάνει μια γυναίκα να γυρίσει και να φύγει τρέχοντας. Όμως δείχνει μια έλλειψη ευαισθησίας για ένα θέμα που δεν χρήσιμη πληροφορία, που έχει μια κοινωνική βαρύτητα για τις γυναίκες, και εν τέλει δεν θα έπρεπε να μας αφορά.
Μπορώ να σε φιλήσω?
Το μεγαλύτερο ποσοστό της επικοινωνίας ανάμεσα σε δύο ανθρώπους είναι μη λεκτικό, μέσα από τη στάση του σώματος, τον τόνο της φωνής, και τη γενικότερη συμπεριφορά.
Αν έχουμε βγει σε ένα πρώτο ραντεβού και κρίνουμε με μια σχετική σιγουριά πως όλα έχουν πάει καλά, είναι συνήθως καλύτερα να επιχειρήσουμε απευθείας να προχωρήσουμε σε ένα φιλί, παρά να ζητήσουμε την άδεια.
Ο λόγος είναι πως ένα σωστό φιλί, και ιδιαίτερα το πρώτο, απαιτεί μια συγκεκριμένη ατμόσφαιρα. Αν μπούμε στο διαδικαστικό κομμάτι του να το συζητήσουμε, είναι πιθανό να χαλάσουμε αυτή την ατμόσφαιρά για το άλλο άτομο.
Θα πρέπει βέβαια να είμαστε προετοιμασμένοι. Αν αποδειχτεί πως έχουμε υπολογίσει λάθος και η γυναίκα αρνηθεί την απόπειρα, κανένα τρόπο δεν πρέπει να την πιέσουμε, να ζητήσουμε εξηγήσεις, ή να την κάνουμε να αισθανθεί λες και μας το χρωστάει.
Ταυτόχρονα, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως η άρνηση σε ένα φιλί δεν είναι απαραίτητα το τέλος του κόσμου, ή εν προκειμένω το τέλος μιας σχέσης που καλά-καλά δεν ξεκίνησε.
Κάποιοι άνθρωποι μπορεί να θέλουν να περιμένουν ένα επόμενο ραντεβού. Ή να μας γνωρίσουν καλύτερα. Ή μπορεί να φοβούνται πως μυρίζει η ανάσα τους, να τους τριγυρίζει κάποιο κρύωμα και να μην θέλουν να μας κολλήσουν, ή χίλιοι άλλοι λόγοι.
Κατανοούμε πως ειδικά για κάποιους που δεν έχουν ακόμα εμπειρία στα ραντεβού και τις σχέσεις, το να παρατηρήσουν τα σημάδια φαίνεται βουνό, και το να το συζητήσουν θα ήταν ίσως λίγο πιο εύκολο.
Όπως και να το κάνουμε, όμως, δεν μαθαίνεις κολύμπι κάνοντας ερωτήσεις, μαθαίνεις βουτώντας στη θάλασσα. Καλώς ή κακώς, στις σχέσεις δεν υπάρχουν μπρατσάκια. Παθαίνεις, μαθαίνεις, προχωράς παρακάτω.
Αν αποτύχει η πρώτη απόπειρα, δεν θα είναι απαραίτητα και η τελευταία, είτε με το ίδιο άτομο, είτε με άλλα.
Γιατί δεν μου μιλάς?
Υπάρχουν άτομα με τα οποία από την πρώτη στιγμή της γνωριμίας μας έχουμε απίστευτη χημεία, και μπορούμε να μιλάμε με τις ώρες επί παντός επιστητού. Όπως όμως πιθανώς γνωρίζετε, αυτά τα άτομα είναι πολύ σπάνιες εξαιρέσεις.
Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, είναι πιθανό στην πορεία ενός ραντεβού η συζήτηση να σταματήσει σε μία ή περισσότερες περιπτώσεις. Αυτό είναι φυσιολογικό να μας προξενήσει μια ελάχιστη αμηχανία, ή ακόμα και άγχος.
Αυτό που δεν είναι φυσιολογικό, είναι να ρίξουμε το μπαλάκι στο άλλο άτομο. Το να πούμε "γιατί δεν μου μιλάς?", ή κάτι παρεμφερές, είναι μία από τις χειρότερες ερωτήσεις, γιατί είναι σαν να περιμένουμε να απολογηθεί ενώπιόν μας.
Από πλευράς μας δείχνει ανασφάλεια, και ταυτόχρονα σαν να μην φέρουμε καμία ευθύνη που δεν προχωράει η συζήτηση, λες και το φταίξιμο είναι αποκλειστικά του άλλου.
Αν κάτι τόσο απλό το αντιμετωπίζουμε με αυτό τον τρόπο, μια έξυπνη γυναίκα μπορεί να βγάλει αρκετά συμπεράσματα για τη συμπεριφορά μας γενικότερα στα πλαίσια μιας ενδεχόμενης σχέσης.
Αν λοιπόν αισθανόμαστε αμηχανία με τη σιωπή, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να επιχειρήσουμε να ξεκινήσουμε ένα νέο θέμα συζήτησης, αντί να ζητάμε εξηγήσεις.
Τι θα ήθελες να κάνουμε?
Αυτή η ερώτηση εκ πρώτης όψεως φαίνεται απόλυτα αθώα. Μάλιστα, όταν την κάνουμε, μπορεί να φαίνεται πως δίνουμε σημασία στη γνώμη και την επιθυμία του άλλου ατόμου.
Στην πραγματικότητα, όμως, του ρίχνουμε την ευθύνη για το πώς θα πάει ολόκληρη η βραδιά. Είναι πολύ καλύτερα να ξεκινήσουμε με μια πρόταση, όπως πχ "Ξέρω ένα πολύ καλό Σλοβένικο εστιατόριο, τι θα έλεγες να το δοκιμάσουμε?".
Αν στο άλλο άτομο δεν αρέσει η πρόταση, το πιθανότερο είναι πως θα κάνει μια αντιπρόταση, και σύντομα θα καταλήξουμε οργανικά στο τι θα άρεσε και στους δύο να κάνουμε.
Η αποφασιστικότητα είναι γενικά ένα χαρακτηριστικό που οι περισσότεροι άνθρωποι το θεωρούν θετικό και ελκυστικό, ειδικά στα πρώτα βήματα μιας γνωριμίας. Έχοντας βέβαια πάντα την ευελιξία να δεχτούμε τη γνώμη και την επιθυμία του άλλου ατόμου.
Εργασία και οικονομικά
Μερικές από τις χειρότερες ερωτήσεις είναι αυτές που αφορούν τα προσωπικά οικονομικά. Καλώς ή κακώς, η οικονομική κατάσταση κάποιου έχει ιδιαίτερη βαρύτητα στην κοινωνία, και για ορισμένους συνδέεται λανθασμένα με την προσωπική του αξία.
Ρωτώντας λοιπόν τον άλλο "πόσα βγάζεις", δινόμαστε τουλάχιστον αδιάκριτοι. Κάποιοι μπορεί να αισθάνονται άσχημα επειδή δεν βγάζουν όσα χρήματα θα ήθελαν. Άλλοι ίσως νιώθουν αμήχανα να παραδεχτούν πως έχουν ένα μισθό πολλαπλάσιο από τον μέσο όρο.
Στο κάτω-κάτω, είναι ένα θέμα που δεν μας αφορά με κανένα τρόπο σε μια απλή φιλική κουβέντα. Αν καταφεύγουμε εκεί για να συνεχίσουμε τη συζήτηση, είναι άστοχη επιλογή. Εφόσον κάποιος θέλει να μιλήσει για το μισθό του, ας ξεκινήσει εκείνος το θέμα.
Σε παρόμοια κατηγορία ανήκουν και οι ερωτήσεις στο αν αρέσει σε κάποιον η δουλειά του, αν είναι ευχαριστημένος από τη θέση του, από τα αφεντικά του, από το ωράριο εργασίας, και τα σχετικά.
Είναι εύκολο να ρωτήσουμε "είναι καλά εκεί που είσαι?". Αν όμως δεν είναι ευχαριστημένος και δεν είναι στενός μας φίλος, ίσως αναγκαστεί να να πει ψέματα, ή να νιώσει γενικά αμήχανα.
Σε κάποια νέα γνωριμία υπάρχουν πολύ καλύτερες ερωτήσεις που μπορούμε να κάνουμε σχετικά με τη δουλειά. Μπορούμε να τους ρωτήσουμε τι αρμοδιότητες περιλαμβάνει η θέση τους, τι είδους project έχουν αναλάβει, τι προκλήσεις έχουν αντιμετωπίσει κ.ο.κ.
Πολιτική
Το πρόβλημα με την πολιτική είναι ότι ποτέ δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για τις πεποιθήσεις και απόψεις του άλλου, αν δεν είναι στενός μας φίλος.
Σε αυτές τις περιπτώσεις μια από τις χειρότερες ερωτήσεις είναι να θελήσουμε να μάθουμε τη ψηφίζει ο συνομιλητής μας, ποια είναι η γνώμη του για κάποιο κόμμα, ένα βουλευτή, ή κάποιο "καυτό" πολιτικό θέμα.
Ένα πρόσφατο παράδειγμα τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές είναι το θέμα του μακεδονικού, για το ποίο μια μερίδα του πληθυσμού έχει πολύ έντονες απόψεις.
Αν ο συνομιλητής μας φέρει το θέμα και μας ενδιαφέρει να συμμετέχουμε σε μια τέτοια συζήτηση, και πάλι θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί.
Έχουμε βέβαια πάντοτε το δικαίωμα στην άποψή μας, αλλά πρέπει να αναγνωρίσουμε πως και ο άλλος έχει το δικαίωμα στη δική του άποψη, ασχέτως αν συμφωνεί με τη δική μας ή αν είναι διαμετρικά αντίθετη.
Σε γενικές γραμμές, πάντως, αν θέλουμε να αποφύγουμε τον κίνδυνο να καταλήξουμε στη μέση μιας διένεξης, καλό είναι να μείνουμε μακριά από ερωτήσεις πολιτικού περιεχομένου.
Θρησκεία
Ό,τι ισχύει παραπάνω για την πολιτική, ισχύει ενδεχομένως σε μεγαλύτερο βαθμό και για το θέμα της θρησκείας. Το αν πιστεύει κάποιος και σε τι ακριβώς πιστεύει είναι κάτι βαθιά προσωπικό, και είναι ένα θέμα που πρέπει να αποφύγουμε, ειδικά με μια νέα γνωριμία.
Ας μην ξεχνάμε πως συγκεκριμένες θρησκείες, δίκαια ή άδικα, έχουν συνδεθεί στη συνείδηση μερικών με δυσάρεστες καταστάσεις, όπως επιθετικό και ενοχλητικό προσηλυτισμό, οπισθοδρομικά "πιστεύω", ή ακόμα και διεθνή τρομοκρατία.
Οι χειρότερες ερωτήσεις είναι αυτές που υποθέτουν πως εξ ορισμού ο συνομιλητής μας ανήκει σε μια συγκεκριμένη θρησκεία, όπως πχ αν πήγε στην εκκλησία για κάποια γιορτή του χριστιανισμού ή αν νηστεύει στο ραμαζάνι.
Όπως και με την πολιτική, αν ο συνομιλητής μας ξεκινήσει εκείνος το θέμα και θελήσουμε να συμμετέχουμε, θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε το δικαίωμά του να πιστεύει σε ό,τι θέλει, ασχέτως με το πόσο ξένο είναι με τα δικά μας "πιστεύω".
Υγεία
Ένα ακόμα ευαίσθητο και προσωπικό θέμα είναι αυτό της υγείας. Πιθανώς οι χειρότερες ερωτήσεις, και ίσως οι πιο συνηθισμένες, είναι αυτές που έχουν να κάνουν με το βάρος.
Το "πάχυνες?" είναι καθαρή αγένεια στον υπερθετικό βαθμό. Μάτια έχουμε και βλέπουμε αν ο άλλος έχει παχύνει. Με την ερώτηση, το μόνο που πετυχαίνουμε είναι να τον κάνουμε να νιώσει άσχημα, επιπλέον από το πόσο άσχημα ίσως νιώθει για το βάρος που πήρε.
Ας μην ξεχνάμε πως κάποιοι από τους λόγους που μπορεί κάποιος να πάρει απότομα βάρος είναι ψυχολογικές αιτίες, από αυξημένο άγχος μέχρι κλινική κατάθλιψη, καθώς και άλλα προβλήματα υγείας.
Ακόμα όμως και το "αδυνάτισες?" για κάποια άτομα είναι μια ευαίσθητη ερώτηση. Ενώ ίσως το εκλαμβάνουμε σαν ένα θετικό σχόλιο, σε κάποιους δεν αρέσει να σχολιάζουν τρίτοι την εικόνα του σώματός τους. Ίσως τους θυμίζει πόσο παχείς υπήρξαν πριν.
Στο κάτω-κάτω, πώς μπορούμε να γνωρίζουμε εκ των προτέρων αν ο άλλος δεν έχει αδυνατίσει από προσωπική προσπάθεια, δίαιτα και γυμναστική, αλλά λόγω κάποιας ασθένειας ή διατροφικής διαταραχής? Η απώλεια βάρους δεν είναι πάντα ένδειξη υγείας.
Αντίστοιχα αγενείς ερωτήσεις, όπως και αν τις θέσουμε, είναι αυτές που αφορούν κάποια φυσική παραμόρφωση ή κάποια αναπηρία. Το να ικανοποιήσουμε την περιέργειά μας δεν είναι ποτέ καλός λόγος για να ρωτήσουμε "Πώς είσαι έτσι και γιατί?" με άλλες λέξεις.
Ένα επίσης πολύ ευαίσθητο θέμα που επαφίεται της υγείας, είναι αυτό της εγκυμοσύνης. Είναι αμέτρητες οι περιπτώσεις σε ταινίες, σειρές κλπ που κάποιος υποθέτει πως μια γυναίκα είναι έγκυος, χωρίς να ισχύει. Και ακόμα περισσότερες στην καθημερινή ζωή.
Ο χρυσός κανόνας είναι πως αν μια γυναίκα δεν αναφέρει η ίδια πως είναι έγκυος, ή δεν το ξέρουμε από απόλυτα αξιόπιστη πηγή, ποτέ και για κανένα λόγο δεν το ρισκάρουμε να ρωτήσουμε, ή ακόμα και να το υπονοήσουμε.
Όταν όμως γνωρίζουμε πως μία γυναίκα είναι έγκυος, τότε είναι που αρχίζουν οι πραγματικά χειρότερες ερωτήσεις:
- Πώς θα γεννήσεις, φυσιολογικά η με καισαρική? Έχεις ακούσει για τη γέννα στο σπίτι? Σε πισίνα? Πέφτοντας με αλεξίπτωτο?
- Τι προτιμάς, αγόρι ή κορίτσι? Ή κάτι άλλο?
- Ο πατέρας χαίρεται? Λυπάται? Πίνει για να ξεχάσει? Ξέρεις ποιος είναι? Ποιος απ' όλους?
- Θα θηλάσεις? Μέχρι πότε?
- Πότε θα βάλεις μπρος να του κάνεις ένα αδερφάκι? Ή δεύτερο? Ή πέμπτο?
Ειδικά αν πρόκειται για το πρώτο παιδί, οι ερωτήσεις αυτού του τύπου είναι ακόμα χειρότερες.
Για ορισμένες από αυτές, υπάρχουν αντικρουόμενες πληροφορίες, τόσο από την επιστημονική κοινότητα όσο και από γυναίκες που επειδή έκαναν ένα ή περισσότερα παιδιά, θεωρούν πως είναι ειδικοί στο χώρο, και φυσικά στο ίντερνετ.
Για κάποιες, είναι προσωπικά θέματα, ή θέματα που γενικά δεν αφορούν κανένα τρίτο.
Γενικά η εγκυμοσύνη είναι μια περίοδος μεγάλων αλλαγών στη ζωή μιας γυναίκας και ενός ζευγαριού. Το να τη δυσκολεύουμε με τέτοιες ανούσιες και χειρότερες ερωτήσεις, δεν βοηθάει κανέναν.
Ποιες είναι οι χειρότερες ερωτήσεις για εσάς?
Οι λάθος ερωτήσεις μπορούν να αποξενώσουν, καθώς δημιουργούν δυσφορία και τερματίζουν γρήγορα συνομιλίες που ίσως τις θεωρούμε σημαντικές.
Καλό είναι προτού θέσουμε μια ερώτηση να σκεφτούμε πώς θα αισθανθεί και το άλλο άτομο. Και επειδή ποτέ δεν μπορούμε να προβλέψουμε όλες τις αντιδράσεις κάθε διαφορετικού ατόμου, καλύτερα είναι να κινούμαστε όσο γίνεται εκ του ασφαλούς.
Αν θέλετε να μοιραστείτε την άποψη σας για το θέμα, μπορείτε να μας γράψετε στα σχόλια.