Θα τους συναντήσεις συχνά. Δεν διαφέρουν σε τίποτα από εσένα. Μπορεί να χαμογελούν ή να πάσχουν από θλίψη, να είναι οι καλύτεροι σε αυτό που κάνουν ή να ψάχνουν τον δρόμο τους, να έχουν όνειρα, μπορεί να αναζητούν εργασία , μπορεί να έχουν οικογένεια ή να ζουν μόνοι, σε μεγάλα σπίτια ή στοιβαγμένοι με άλλους 10 σε ετοιμόρροπα κτήρια αλλά όλοι έχουν ένα κοινό παρονομαστή. Ζουν μακριά από το σπίτι τους.
Υπάρχουν αρκετοί ορισμοί για την λέξη σπίτι. Αυτός που περιγράφει καλύτερα το ‘σπίτι’ στην περίπτωση αυτή είναι δεν έχει να κάνει με το κτήριο και ότι άψυχο περιλαμβάνεται σε αυτό, σε πολλές περιπτώσεις είναι και αυτό, αλλά κυρίως με την οικογένεια , τους ανθρώπους που σε αγαπούν και σε στηρίζουν και την ασφάλεια που σου δημιουργούν.
Όλοι δακρύσαμε με τις εικόνες που μεταδίδονται αυτές τις μέρες από τον πόλεμο στην Ουκρανία. Πάντα είχα μια ευαισθησία με τους ανθρώπους που δεν είναι ‘’από εδώ’’ ξέρω από μικρή πως είναι να μην είσαι ‘’από εδώ’’, δεν γίνεται να είσαι αδιάφορος στα συναισθήματα που γνωρίζεις. Ανατρέχοντας στην ιστορία ,σύγχρονη και μη, οι άνθρωποι πάντα μετακινούνταν. Μετακινούνται για ένα καλύτερο αύριο , για μια καλύτερη ζωή , για να γλιτώσουν από ένα πόλεμο, να σωθούν από φυσικές καταστροφές ή γιατί έτσι πρέπει.
Υπάρχουν και αυτοί που μετακινούνται για να βοηθήσουν αυτούς που έχουν ανάγκη , να καταγράψουν την ιστορία , να εργαστούν και να επιστρέψουν σε 2 μέρες, 5 μήνες ,10 χρόνια ή και ποτέ. Γνώρισα ανθρώπους που έχασαν τους γονείς τους και δεν μπορέσαν να τους πουν το τελευταίο αντίο.
Μια κατηγορία ανθρώπων που ζουν μακριά από τα σπίτια τους για κάποιους μήνες ειδικά στη χώρα μας είναι οι άνθρωποι που εργάζονται εποχιακά. Οι άνθρωποι που δουλεύουν περιστασιακά ή από επιλογή όταν οι περισσότεροι είναι σε περίοδο διακοπών. Οι άνθρωποι που δουλεύουν μακριά από το σπίτι τους μένουν σε σπίτια που συνήθως δεν μοιάζουν με τα δικά τους. Σπίτια μικρά, χωρίς χαρακτήρα, χωρίς κάτι το ιδιαίτερο. Σπίτια που βλέπουν θάλασσα , βουνό ή άλλα σπίτια ανθρώπων που μένουν σε σπίτια που δεν μοιάζουν με τα δικά τους.
Αυτά τα σπίτια συνήθως έχουν άβολα στρώματα, άβολα μπάνια που δεν χωράνε τα πράγματα τους, άβολες καρέκλες στο μπαλκόνι και, αν είναι τυχεροί, άβολες κουζίνες. Θέλει αρκετό χρόνο μέχρι να προσαρμοστεί κάποιος και δεν νομίζω να έχει και καμία σημασία να προσαρμοστείς. Όταν ξεκινάει η δουλειά οι άνθρωποι πηγαίνουν σε αυτά τα σπίτια για λίγο, για ένα γρήγορο μπάνιο, για έναν γρήγορο ύπνο.
Τα βράδια κάποιοι ονειρεύονται τα δικά τους σπίτια με νοσταλγία. Καμία φορά οι άνθρωποι αναγκάζονται να συγκατοικήσουν με άλλους ανθρώπους σε αυτά τα σπίτια που δεν μοιάζουν με τα δικά τους σπίτια. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι φίλοι τους, σπάνια γίνονται, και συνήθως δεν έχουν κανένα κοινό μεταξύ τους.
Το συναίσθημα είναι ίδιο ακόμη και αν αλλάζει η ιδιότητα του ανθρώπου. Πάντα νοσταλγείς και γυρεύεις τις ρίζες σου, όλα αυτά που σου είναι γνώριμα και σε γεμίζουν θαλπωρή. Μπορεί να διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο αλλά δεν έχει σημασία. Να κοιτάμε γύρω μας, να αναγνωρίζουμε, να συναισθανόμαστε. Αυτό έχει σημασία.