Ίσως να ακούγεται αρκετά παράδοξο σε μία εποχή ταχυτήτων εγώ να σου προτείνω να αφήσεις για λίγο τον χρόνο να κυλάει και να είσαι απλός παρατηρητής του. Αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι. Αντιθέτως, είναι λυτρωτικό και σωτήριο. Και παρακάτω θα καταλάβεις τους λόγους.
Όπως έχω αναφέρει ουκ ολίγες φορές οι σημερινοί άνθρωποι είμαστε προγραμματισμένοι για να «τρέχουμε». Και όταν λέω τρέξιμο δεν αναφέρομαι στην φυσική άσκηση αλλά στην ψυχική και νοητική ταχύτητα η οποία προκαλεί μόνιμα στρες και «ανάγκη για ανάγκες». Πόσες φορές ρώτησες κάποιον τι κάνει και σου απάντησε «Τι να κάνω, τρέχω». Τρέχουν οι υποχρεώσεις και τρέχουμε και εμείς να τις προλάβουμε. Τρέχουν οι δουλειές, τρέχουν οι σχέσεις, τρέχουν τα νέα.
Και ως ανταγωνιστικά όντα που θέλουν να τα ξέρουν όλα και να είναι μέσα σε όλα, θεωρούμε αφέλεια το να κάνουμε αποχή έστω και για λίγο από τους φρενήρεις ρυθμούς και τις «υποχρεώσεις» της καθημερινότητας. Κάνουμε ένα λάθος και τρέχουμε να το διορθώσουμε κάνοντας ένα άλλο. Δημιουργούμε έναν φαύλο κύκλο που τελικά μας φθείρει, μας αποσυντονίζει και μας αποθαρρύνει.
Γι’ αυτό απλά δώσε χρόνο στον εαυτό σου. Μετά από ένα λάθος μην τρέχεις να το διορθώσεις. Απλά ζήσε το. Σκέψου το. Ανέλυσε το. Συνήθως για να προλάβουμε τα αρνητικά συναισθήματα ενός λάθους ή μιας αποτυχημένης προσπάθειας σπεύδουμε να το αντικαταστήσουμε αμέσως με κάτι άλλο. Ως επί το πλείστων όμως, πέφτουμε ξανά σε λάθη. Και το αποτέλεσμα είναι να πληγωνόμαστε διπλά και να απογοητευόμαστε από τον ίδιο μας τον εαυτό θεωρώντας τον υπεύθυνο για κάθε αποτυχία.
Όλοι έχουμε ανάγκη από μικρά διαλείμματα. Το μυαλό μας είναι γεμάτο πληροφορίες που αν δεν κάνει που και που αποσύνδεση θα κρασάρει. Η καθημερινότητα μας κάνει να ξεχνάμε πολλές φορές τι επιθυμούμε πραγματικά, αν είμαστε ευτυχισμένοι, αν ψυχαγωγούμε τον εαυτό μας και του φερόμαστε με αγάπη. Ξεχνάμε δηλαδή τον βασικό μας σκοπό.
Ο φόβος του να μείνεις πίσω κάνοντας ένα διάλειμμα δεν πρέπει να σε απασχολεί. Ο χρόνος αυτός θα λειτουργήσει ως εφαλτήριο για τις επόμενες κινήσεις σου. Δε γίνεται να λάβεις σοβαρές αποφάσεις αν δε βρεις ουσιαστικό χρόνο με τον εαυτό σου να σκεφτείς. Δε γίνεται να βρεις αυτό που σε κάνει πραγματικά χαρούμενο αν δεν έχεις χρόνο να το σκεφτείς. Φαντάσου να σηκώνεσαι από τον καναπέ και κατευθείαν να κάνεις το δεύτερο σετ γυμναστικής. Θα καούν οι μύες σου. Χρειάζεσαι το ζέσταμα. Τον πολύτιμο αυτό χρόνο πριν τα σετ.
Όπως και εμένα κάποτε, έτσι και αρκετούς ακόμη ίσως να τους τρομάζει η ιδέα του «περνάω χρόνο με τον εαυτό μου». Η πιο δύσκολη γνωριμία που θα κάνεις στη ζωή σου είναι εσύ με εσένα. Αλλά και η πιο σημαντική. Όσο αποφεύγουμε να ερχόμαστε σε επαφή με τον εαυτό μας τόσο θα πέφτουμε σε λάθη. Τον ξεγελάμε συχνά με τα φορτωμένα προγράμματα, τα social media, τις ειδήσεις, τις κοινωνικές εκδηλώσεις, τους φίλους και τους συγγενείς. Δεν μένει χρόνος για εμάς. Άλλη φορά. Και αυτή η φορά δεν έρχεται ποτέ.
Δεν ξέρω αν έχεις ακούσει για τη «μαγική τέχνη του να μην κάνεις τίποτα». Όταν την πρωτοάκουσα δεν κρύβω πως γέλασα. Νόμιζα πως ήταν αστείο. Αλλά δεν είναι. Είναι όντως τέχνη και από τα παραπάνω καταλαβαίνεις κι εσύ πως δεν την έχουν πολλοί. Πρέπει να τα έχεις βρει με τον εαυτό σου, να είσαι σε ειρήνη μαζί του, να μπορείς να βρίσκεσαι μόνος μαζί του και απλά να μην κάνετε τίποτα. Χωρίς στρες, χωρίς τάσεις φυγής και χωρίς παρεμβολές.
