Οι Ghost είναι μια ειδική περίπτωση «συγκροτήματος». Η λέξη συγκρότημα μπαίνει σε εισαγωγικά, γιατί πρακτικά οι Ghost είναι το όραμα ενός ανθρώπου μόνο, του ιθύνοντα νου Tobias Forge, ο οποίος σχεδόν σε κάθε άλμπουμ επιλέγει διαφορετικούς συνεργάτες, τόσο για τις στουντιακές/ζωντανές εκτελέσεις των κομματιών όσο και για τη σύνθεσή τους. Αν και αυτό το μοντέλο δε συνηθίζεται και τόσο πολύ στο metal χώρο, τουλάχιστον με τον τρόπο που το κάνει ο Tobias, η αλήθεια είναι ότι δεν του έχει βγει σε κακό.
Εξάλλου για πολλά χρόνια, η ταυτότητα τόσο του ίδιου όσο και των μελών της μπάντας ήταν κρυφή, μια τακτική που δημιουργεί πάντα έναν μύθο γύρω από τους ανθρώπους που την αποτελούν (βλέπε Kiss, Crimson Glory, Slipknot κλπ), μέχρι που προέκυψαν κάποια ζητήματα νομικής φύσεως, όπου τότε αναγκαστικά όλα βγήκαν στο φως. Πρόκειται όμως για μια μεγάλη ιστορία που δεν είναι της παρούσης, αν ενδιαφέρεστε να τη μάθετε, μια αναζήτηση στο google θα σας λύσει όλες τις απορίες.
Ωστόσο, παρ’ όλη την εν λόγω «αναποδιά», οι Ghost είναι αυτή τη στιγμή ένα από τα πιο επιτυχημένα συγκροτήματα στο χώρο της ευρύτερης rock σκηνής. Και αναφέρομαι σε αυτούς σαν rock, καθώς το τελευταίο διάστημα, καλώς ή κακώς, έχουν ξεφύγει αρκετά από το occult metal ύφος που τους γνωρίσαμε στο ντεμπούτο τους “Opus Eponymous”, με τις σαφείς επιρροές από King Diamond/Mercyful Fate. Το προηγούμενο άλμπουμ τους, το “Prequelle” εκτιμώ ότι ήταν πολύ δυνατό και εμπορικά επιτυχημένο (αν και δεν ξεπέρασαν το αριστουργηματικό “Meliora”) και όλοι περίμεναν με κομμένη την ανάσα το επόμενο βήμα του δαιμόνιου Σουηδού.
Το βήμα αυτό πήρε σάρκα και οστά με το “Impera”, ένας δίσκος που δίχασε και θα διχάζει για αρκετό καιρό ακόμα. Και αυτό γιατί ο Tobias δεν εξελίσσει θεαματικά τον ήχο τους και «παίζει» εκ του ασφαλούς (ίσως για πρώτη φορά στην καριέρα του), αλλά είναι στιγμές που «pop-ίζει» επικίνδυνα – άλλωστε είναι δηλωμένος φαν των συμπατριωτών του ABBA. Παρ’ όλα αυτά, δεν τον εμποδίζει να συνθέσει μερικές απίστευτα κολλητικές συνθέσεις, όπως το μεθυστικό “Call Me Little Sunshine” ή το απολαυστικό “Hunter’s Moon”. Το δε “Twenties” είναι ένα ιδιόμορφο τραγούδι που σε καθηλώνει με το ρυθμό του (προσωπικά το σιγοτραγουδούσα για μέρες), αλλά ταυτόχρονα δημιουργεί περισσότερους λόγους «μίσους» για κάποιον που μπορεί να έχει στραβώσει με τους Ghost.
Για να είμαστε ειλικρινείς όμως, το target group των Ghost έχει μεγαλώσει επικίνδυνα. Όταν βγαίνεις να παίξεις live σε εκπομπές όπως εκείνη του Jimmy Kimmel ή έχεις «σηκώσει» ήδη ένα Grammy το 2015 με το υπέροχο “Cirice” και ήσουν υποψήφιος για το “Prequelle” το 2019, προφανώς έχεις άλλες προτεραιότητες πια. Εκεί όμως που βγάζουμε το καπέλο στον Tobias είναι ότι δεν κάνει εκπτώσεις στην ποιότητα των δίσκων του.
Μπορεί το “Impera” συνολικά να μην είναι καλύτερος δίσκος του προκατόχου του, εντούτοις είναι γεμάτος με εξαιρετικές μελωδίες, ρεφραίν διαμάντια, άψογες ενορχηστρώσεις και παραγωγή-«καμπάνα». Ακόμα και όταν ξεθάβει ιδέες από το ακραίο metal παρελθόν του και τις προσαρμόζει στο σημερινό ήχο της μπάντας, όπως συμβαίνει στο “Watcher in the Sky”, το αποτέλεσμα είναι καταπληκτικό.
Ενστάσεις υπάρχουν, όπως το riff του “Griftwood” που θυμίζει επικίνδυνα το “Ain’t Talking About Love” των Van Halen ή η απλά καλή έναρξη του δίσκου με το “Kaisarion” (έχουν κάνει πολύ δυνατότερα εναρκτήρια κομμάτια). Σε γενικές γραμμές όμως, το “Impera” έχει θετικό πρόσημο, αλλά δεν πρόκειται για το δίσκο-σταθμό που ίσως θα περιμέναμε μετά το θρίαμβο του “Prequelle”. Πιθανότατα να το καταφέρει την επόμενη φορά, αν και δεν είμαι τόσο σίγουρος πια ότι ο Tobias θα θέλει να ρισκάρει τους κόπους τόσων ετών. Εδώ θα είμαστε για να μας διαψεύσει.
Playlist
1. "Imperium" 1:40
2. "Kaisarion" 5:02
3. "Spillways" 3:16
4. "Call Me Little Sunshine" 4:44
5. "Hunter's Moon" 3:16
6. "Watcher in the Sky" 5:48
7. "Dominion" 1:22
8. "Twenties" 3:46
9. "Darkness at the Heart of My Love" 4:58
10. "Griftwood" 5:16
11. "Bite of Passage" 0:31
12. "Respite on the Spitalfields" 6:42
Total Length: 46:21
Label: Loma Vista
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 11 Μαρτίου 2022