Σίγουρα αρκετός κόσμος δε συμμερίζεται την εν λόγω άποψη, αλλά οι Arch Enemy εδώ και αρκετά χρόνια θεωρούνται ένα από πιο «καυτά» ονόματα της heavy metal σκηνής. Σε αυτό οφείλονται αρκετοί παράγοντες, μεταξύ αυτών το σχετικά εμπορικό είδος που παίζουν (για το metal χώρο πάντα), που συνδυάζει τα σκληρά φωνητικά της εντυπωσιακής τραγουδίστριας Alissa White-Gluz με κοφτερές και μελωδικές κιθάρες, ενώ το γεγονός ότι στις τάξεις τους συμπεριλαμβάνονται βιρτουόζοι της εξάχορδης θεάς όπως ο Michael Amott και ο Jeff Loomis, ανεβάζει σημαντικά τις μετοχές τους.
Εντούτοις, δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν ότι θα μπορούσαν να προσφέρουν πολύ πιο ενδιαφέρουσα μουσική από αυτή που παρουσιάζουν, η οποία κατά 99% προέρχεται από τις εμπνεύσεις του ιδρυτή Michael Amott. Κατά μια άποψη, αυτό είναι απόλυτα λογικό, καθώς όταν διαθέτεις στη μπάντα σου έναν κιθαρίστα όπως τον Jeff Loomis, ο οποίος για πάρα πολλά χρόνια είχε δείξει τα διαπιστευτήρια του με τα αριστουργήματα που κυκλοφόρησαν οι Nevermore, και τον παραγκωνίζεις στον άχαρο ρόλο του «εκτελεστή», προφανώς τραβάς τα χαλινάρια περισσότερο απ’ ότι θα έπρεπε.
Παρ’ όλα αυτά, το όραμα του Michael για τη μουσική που θα παίζουν οι Arch Enemy είναι συγκεκριμένο και δε νομίζω ότι τίθεται ή πρόκειται να τεθεί μελλοντικά, θέμα αλλαγής του. Όχι όταν αυτό που παίζουν είναι πολύ δημοφιλές και μάλιστα τυχαίνει να είναι και ποιοτικό, όπως συμβαίνει με το νέο δίσκο “Deceivers”.
Χωρίς να παρεκκλίνουν από τα ηχητικά μονοπάτια των τελευταίων τους δίσκων λοιπόν, οι Arch Enemy παρουσιάζουν μια αρκετά εμπνευσμένη δουλειά, ίσως την καλύτερή τους εδώ και πολλά χρόνια. Με τη σαρωτική έναρξη του “Handshake with Hell”, το οποίο περιλαμβάνει σεβαστές δόσεις από τα εξαιρετικά καθαρά φωνητικά της Alissa, και του “Deceiver, Deceiver”, οι Σουηδοί ξεκαθαρίζουν ότι ήρθαν αποφασισμένοι να αρπάξουν από τα μούτρα τον επίδοξο ακροατή.
Οι ταχύτητες πέφτουν λίγο στο “In the Eye of the Storm”, που διαθέτει μια αρκετά 80’s χροιά, ιδιαίτερα στο κουπλέ του, οι οποίες επανέρχονται στο συμπαθέστατο “The Watcher”, ενώ από εκεί και πέρα η συνέχεια κυμαίνεται στα γνωστά Arch Enemy πλαίσια. Δίχως να υπάρχει κάποιο τραγούδι που να υστερεί (προσωπικά λατρεύω το “House of Mirrors”), τα σαρανταπέντε λεπτά του “Deceivers” κυλάνε πολύ άνετα, με πιασάρικες “Maiden-ικές” μελωδίες, αιχμηρά riffs, ξεσηκωτικό rhythm section (τα εύσημά μας και στον εξαιρετικό μπασίστα Sharlee D’ Angelo) και μια άψογη παραγωγή ως σύμμαχο.
Σε κάθε περίπτωση όμως, αν δεν είστε και τόσο φιλικά προσκείμενοι στους Arch Enemy, δύσκολα το “Deceivers” θα σας αλλάξει γνώμη. Ίσως αυτή τη φορά ένα-δυο κομμάτια να σας κάνουν περισσότερο κλικ, ωστόσο οι Σουηδοί δεν ξεφεύγουν από το safe zone που οι ίδιοι έχουν ορίσει για τους εαυτούς τους – με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Αν δεν σας ενοχλεί κάτι τέτοιο, τότε η ακρόαση του δίσκου θα αποτελέσει για εσάς μια απολαυστική εμπειρία, ίσως παραπάνω από το αναμενόμενο.
Playlist:
1 Handshake with Hell 5:39
2 Deceiver, Deceiver 3:52
3 In the Eye of The Storm 4:10
4 The Watcher 4:58
5 Poisoned Arrow 3:52
6 Sunset Over the Empire 4:04
7 House of Mirrors 3:41
8 Spreading Black Wings 4:47
9 Mourning Star 1:37
10 One Last Time 3:50
11 Exiled from Earth 4:45
Total playtime: 45:09
Label: Century Media
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 12 Αυγούστου 2022