Το Cyberpunk 2077 είναι ο πολυαναμενόμενος τίτλος της φετινής χρονιάς, ωστόσο πριν από αυτό, το πρώτο δημιούργημα της Γερμανική εταιρείας ανάπτυξης ION LANDS με τον τίτλο Cloudpunk μας ανοίγει την όρεξη! Πρόκειται για ένα Adventure που αποτελεί...έργο τέχνης με υψηλή αισθητική και αφηγηματική αξία που μας δραστηριοποιεί αυτόματα. Μπορεί στο gameplay να μην έχει σχέση με το επερχόμενο Action RPG της CD Projekt Red, ωστόσο το sci-fi σκηνικό του σε έναν μαγικό Cyberpunk κόσμο με neon φωτισμό πραγματικά μας ενθουσίασε κι έτσι είπαμε να το δοκιμάσουμε.
Η πόλη που τρύπησε τα σύννεφα
Βρισκόμαστε στο μακρινό μέλλον σε μια φουτουριστική πόλη τεραστίων διαστάσεων, η οποία υψώνεται πάνω από τα σύννεφα. Η ατμόσφαιρα της Novalis, της πόλης που λέμε, μυρίζει μπαρούτι. Οι κοινωνικές ανισότητες είναι ελεεινές και κοντεύουν να φτάσουν στο απροχώρητο. Ο κόσμος έχει διασπαρεί σε διαφορετικά επίπεδα της γιγαντιαίας πόλης. Οι ζάπλουτοι ζουν στο κορυφαίο επίπεδο και δεν έχουν την παραμικρή επαφή με την πλέμπα, διοικούν τα πάντα από τον αστικό τους “Όλυμπο”. Στα μεσαία επίπεδα περιφέρονται ανδροειδή και μεροκαματιάρηδες που βγάζουν τα προς το ζην πουλώντας τροφή, ναρκωτικά, παράνομα αγαθά. Στο τελευταίο επίπεδο είναι οι πάμφτωχοι που μαστίζονται από το κρύο και την πείνα, ζώντας σε συνθήκες που ταιριάζουν μόνο σε αρουραίους.
Αφού η ταξική διαστρωμάτωση της Novalis δεν κατόρθωσε να διαλύσει την αστική κόλαση, έρχεται μια σειρά από ανεξήγητες καταστροφές για να το πραγματοποιήσει. Τμήματα της πόλης καταρρέουν, ηλεκτρονικά συστήματα έπαψαν να δουλεύουν, η δομή αυτού του πύργου της Βαβέλ κλονίζεται συθέμελα για άγνωστο λόγο. Η Rania είναι το avatar μας, μια νεοφερμένη στην πόλη από μακρινή εξοχική περιοχή. Η κοπέλα είναι δουλευταρού και θέλει να βγάλει αρκετά για να ζήσει αξιοπρεπώς. Πιάνει δουλειά στην Cloudpunk, μια παράνομη εταιρεία διακίνησης πακέτων για πελάτες με χοντρές τσέπες.
Εντός μερικών λεπτών αισθανόμαστε ότι παίζουμε μια δεύτερη video game μεταφορά της ταινίας The Fifth Element, με εμάς σε ρόλο Korben Dallas να διασχίζουμε τις λεωφόρους του μέλλοντος με το ιπτάμενο ταξί μας. Η ρουτίνα μας είναι αυτή ενός οποιουδήποτε courier. Το τηλεφωνικό κέντρο μας πληροφορεί που θα παραλάβουμε το δέμα και που θα το μεταφέρουμε για να ολοκληρώσουμε την παραγγελία. Η παραγγελία συνοδεύεται πάντοτε από το σημάδεμα του γενικού χάρτη και του χρησιμότατου mini map με τα σημεία παραλαβής και παράδοσης. Ο κόσμος του Cloudpunk στερείται προκλήσεων, βίας, άγχους και εντατικής διαχείρισης πόρων.
Ο game designer θέλει να μας μεταδώσει την ατμόσφαιρα της εξερεύνησης μιας πόλης με φανταστική τεχνολογία καθώς και την αίσθηση της οδήγησης σε ιπτάμενες λεωφόρους. Η οδήγηση είναι πολύ άνετη με το gamepad και, εφόσον δεν μας βιάζει τίποτα να σπεύσουμε στον προορισμό μας, είναι μια διαδικασία που ρέει κατευναστικά και μας φέρνει κοντά σε συνθήκες διαλογισμού.
Υπάρχουν και αποστολές οι οποίες συνοδεύονται από χρονικά περιθώρια και αυτές δεν τις γουστάρουμε καθόλου. Αφενός, μας αναγκάζουν να τρέχουμε μανιωδώς φθείροντας το αμάξι μας με τις αναπόφευκτες συγκρούσεις με το οδικό δίκτυο της πόλης και τα κτίρια. Αφετέρου, αν είμαστε εκπρόθεσμοι, η αποστολή χάνεται για πάντα και, μαζί της, ένα κομμάτι της πλοκής.
Ανατομία ενός πιθανού μέλλοντος
Οι δύο χάρτες, γενικός και mini map, κάνουν εκπληκτική δουλειά στο να σκιαγραφούν τα τμήματα της πόλης που περιέχουν συγκινήσεις. Αντικρίζουμε σε μορφή εικονιδίων τα collectibles, τους NPCs με ενδιαφέρουσες ιστορίες και τα καταστήματα όπου μπορούμε να προβούμε σε αγοραπωλησίες.
Βρίσκουμε γρήγορα και εύκολα τον δρόμο μας και δεν χάνουμε το παραμικρό εφόσον κάνουμε κέφι να βγούμε από τις διαδρομές που μας αναθέτει η Cloudpunk, για να το κυνηγήσουμε. Η αισθητική της εναέριας κυκλοφορίας αποτυπώνει καταπληκτικά το κλίμα των The Fifth Element και Blade Runner, με τις επιγραφές από neon να σκεπάζουν τα κτίρια, γέφυρες και καμάρες να υψώνονται άξαφνα μπροστά μας, ενεργειακά φράγματα να χωρίζουν την μια γειτονιά της πόλης από την άλλη.
Τα voxel graphics αναπαριστούν με μεγάλη λεπτομέρεια τους παράξενους χαρακτήρες της πόλης, τις γειτονιές και την τεχνολογία της. Γουστάρουμε ιδιαίτερα τις φωτογραφίες των NPCs με τα ανθρωπόμορφα αλλά παραμορφωμένα χαρακτηριστικά, την αίσθηση μιας αληθινής εικόνας μολυσμένης από την τεχνολογία, την οποία εισπράττουμε.
Ο Harry Critchley που υπογράφει το soundtrack συνέθεσε ένα πλουραλιστικό ηχητικό τοπίο με μουσική που δείχνει επηρεασμένη από τον μέγιστο Vangelis Papathanassiou. Οι νότες εκπέμπουν ισόποσες δόσεις από επικότητα, χαλάρωση, μια ιδέα κλασικής μουσικής, ηλεκτρονικά ξεσπάσματα που τα νιώθουμε σαν προσπάθεια της τεχνόπολις Nivalis να επικοινωνήσει μαζί μας. Το voice acting είναι πλούσιο και πολύ ικανοποιητικό, με τις φωνές να ταιριάζουν στα πρόσωπα και την φύση τους.
Η οπτικοακουστική ομορφιά της Nivalis είναι το ερέθισμα που μας σπρώχνει αρχικά στην εξερεύνηση. Το συστατικό του gameplay που μας βυθίζει απόλυτα στον κόσμο του Cloudpunk είναι οι γνωριμίες μας με τους NPCs. Το βασικό σενάριο έχει καλή ροή και η κατάληξη του προσπαθεί να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα, μας βάζει δε να στοχαστούμε την πορεία και το μέλλον της κοινωνίας μας. Τα αφηγηματικά “διαμάντια” κρύβονται στις προσωπικές ιστορίες των NPCs οι οποίες ανατέμνουν τον τρόπο ζωής των κατοίκων.
Συναντήσαμε ανδροειδές με ψυχολογικά προβλήματα λόγω της συνθετικής εμφάνισής του. Βοηθήσαμε ένα ανδροειδές που ντύνεται, συνομιλεί και συμπεριφέρεται σαν σκληροτράχηλος ντετέκτιβ βγαλμένος από ιστορία noir. Πέσαμε πάνω σε ψωνισμένα άτομα της ανώτερης κάστας του Nivalis, σε άθλια ανθρώπινα όντα που παραμελούν τα παιδιά τους, σε εγκληματίες της πεντάρας, σε επικίνδυνους χάκερς, σε πρόσωπα που θυσιάζουν ζωές για το χρήμα. Συναντήσαμε ηρωικές φιγούρες που απολαμβάνουν την ζωή ακόμα και στις πιο απάνθρωπες συνθήκες. Πετύχαμε ιδεαλιστικό ανδροειδές το οποίο, λόγω βλάβης, κηρύττει την πολιτική του ατζέντα τραγουδιστά.
Η ταξική πάλη είναι το πιο ευχάριστο θέμα που επαναλαμβάνεται περισσότερο σε όλη την ιστορία, μας συναρπάζει επίσης η μελέτη των συνεπειών που έχει η τεράστια τεχνολογική ανάπτυξη, το πιο δημοφιλές θέμα του cyberpunk είδους. Οι αναφορές σε ρατσισμούς, σε επιλογές φύλων για τα ανδροειδή (δήθεν) και η παρουσίαση του μοναδικού θρησκευόμενου σε όλη την περιπέτεια υπό μορφή ημίτρελου, με τις απαραίτητες αντί – θρησκευτικές σπόντες, δείχνουν μια γερή επίκυψη του σεναριογράφου στην πολιτική ορθότητα των ημερών. Συμπαθήσαμε και αντιπαθήσαμε αρκετούς χαρακτήρες, με τον πιο γρήγορο αποδέκτη της συμπάθειας μας τον Kamus, το ψηφιακό σκυλάκι.
Και οι τεχνητές νοημοσύνες τρελάθηκαν
Ενώ τα πάντα βαίνουν καλώς με το περιβάλλον, το όχημά μας και την ανταπόκρισή του στις οδηγίες που δίνουμε, τρακάρουμε πάνω στην χαζομάρα του A.I. που ελέγχει την εναέρια κυκλοφορία. Τα οχήματα της τεχνητής νοημοσύνης δεν δείχνουν το παραμικρό σημάδι... νοημοσύνης. Πετούν σε προκαθορισμένες τροχιές και δεν αλλάζουν την πορεία τους ακόμα και αν μας δουν να πηγαίνουμε κατά πάνω τους με μέγιστη ταχύτητα, καμία αντίδραση.
Το μονοκόμματο και εντελώς ρομποτικό A.I. αποδυναμώνει το γενικό θέμα του Cloudpunk, την φαντασίωση ότι ζούμε και πετούμε σε μια πόλη γεμάτη δραστήρια όντα. Όλα παρουσιάζονται κατευθυνόμενα και ανελαστικά, στον αέρα και στο έδαφος. Οι πεζοί περιφέρονται δεξιά και αριστερά , κολλάνε σε ένα σημείο και δεν είναι λίγες οι φορές που μας εμποδίζουν να διασχίσουμε τις στενές ατσάλινες γέφυρες, φράζοντας τον δρόμο.
Οι διάλογοι μας αραδιάζονται γραμμικά, σε πλαίσια κειμένων πάνω στα οποία επεμβαίνουμε μόνο για να επιταχύνουμε την ροή του κειμένου. Κανονικά, η έλλειψη ουσιαστικού ελέγχου στην ροή των συνομιλιών θα ήταν εξαιρετικά δυσάρεστη, θυμίζοντας Visual Novel μηδενικής αλληλεπίδρασης. Τον έλεγχο που στερούμαστε από τους διαλόγους τον ανακτούμε στις αποστολές που μας ανατίθενται. Σε μεγάλο αριθμό αποστολών μας δίνονται δύο τρόποι για να τις ολοκληρώσουμε.
Η διαφορά ανάμεσα στις δύο επιλογές είναι πάντοτε ηθική και η σύντομη ενδοσκόπηση είναι αναπόφευκτη. Θα επιδείξουμε αδίστακτη συμπεριφορά, θα στρέψουμε το κεφάλι μας με αδιαφορία από τις συνέπειες των πράξεών μας; Θα ακολουθήσουμε το ηθικό μονοπάτι, θα νοιαστούμε για το πεπρωμένο των συμπολιτών και το κοινό καλό; Οι επιλογές έχουν συνέπειες, κυρίως ψυχολογικές όμως, για εμάς. Όποια επιλογή και αν ακολουθήσουμε δεν πρόκειται να χάσουμε, να πεθάνουμε, να σταματήσει η περιπέτεια απότομα.
Στον σαπισμένο κοινωνικό ιστό της Nivalis το χρήμα έχει διατηρήσει σε μεγάλο βαθμό την αξία του, ελάχιστη αξία όμως έχει για εμάς. Το Cloudpunk διαθέτει ένα υποτυπώδες είδος οικονομίας που κινείται με τα δολάρια που αμειβόμαστε από τις αποστολές και με τα αντικείμενα που μαζεύουμε και πουλάμε. Αφού ζεστάνουμε το ταμείο μας με μερικές αποστολές, καταφεύγουμε σε ένα μικρό δίκτυο από εμπόρους που πουλάνε μια ποικιλία από αντικείμενα. Διαπιστώσαμε ότι τα περισσότερα αντικείμενα είναι διακοσμητικά, όπως, για παράδειγμα, όλα τα είδη οικιακής χρήσης με τα οποία γεμίζουμε το δωμάτιό μας αν το επιθυμούμε.
Πήραμε ναρκωτικά, τα δοκιμάσαμε και δεν μας εξυπηρέτησαν σε τίποτα, πέραν μιας μικρής επιτάχυνσης του χαρακτήρα μας. Τελικά το χρήμα το έχουμε για να γεμίζουμε βενζίνη το ντεπόζιτο του αμαξιού, να επιδιορθώνουμε τις βλάβες από τα τρακαρίσματα και να αγοράζουμε καλύτερα εξαρτήματα για αυτό σε βενζινάδικα και γκαράζ αντίστοιχα. Από τα σκόρπια αντικείμενα, ξεχωρίζουμε τα εξαρτήματα παμπάλαιων υπολογιστών-κονσολών και διατρητικές κάρτες που μας χρησιμεύουν σε παράπλευρες αποστολές και τα φυλλάδια της CorpSec με τα οποία παραβιάζουμε τα απαγορευμένα σημεία ελέγχου. Εν κατακλείδι, η διαχείριση πόρων είναι πολύ χαλαρή υπόθεση στην περιπέτειά μας.
Υπάρχει (ψηφιακή) ζωή μετά θάνατον (credits);
12 ώρες πέρασαν δίχως να το καταλάβουμε και τα end credits εμφανίστηκαν από το πουθενά, πληροφορώντας μας για το τέλος της περιπέτειας. Μετά την δίκαιη παρέλαση των ονομάτων των δημιουργικών ατόμων που συνεργάστηκαν στο Cloudpunk, ανακαλύπτουμε ότι η πορεία μας συνεχίζεται. Αν ψάξαμε τα πάντα στην Nivalis και μιλήσαμε με κάθε NPC, δεν έχουμε κανένα λόγο να συνεχίσουμε καθώς απολαύσαμε το σύνολο του περιεχομένου. Αν αφήσαμε πράγματα επειδή είχαμε εστιαστεί αποκλειστικά στο σενάριο αδιαφορώντας για περαιτέρω εξερεύνηση της κυβερνοπάνκ πόλης, επιστρέφουμε στους δρόμους και στις ιπτάμενες λεωφόρους αναζητώντας ότι χάσαμε.
Την στιγμή αυτή νιώσαμε σαν να μας δουλεύουν ψιλό γαζί οι developers. Ο χάρτης, όχι το mini map αλλά ο γενικός χάρτης που ξεπετάγεται πιέζοντας τον σταυρό του gamepad, έγινε άφαντος, δεν ενεργοποιείται με τίποτα. Πως θα ξοφλήσουμε τους “ανοιχτούς λογαριασμούς” που αφήσαμε δίχως το χρησιμότερο εργαλείο πλοήγησης; Η επόμενη κατραπακιά που δεχτήκαμε σχετίζεται με το σύστημα της κάμερας. Δεινοπαθήσαμε σε όλο το παιχνίδι να χειριστούμε την “κλειδωμένη” κάμερα που θα έπρεπε να ανήκει σε Survival Horror και όχι σε Adventure. Αλλάζει αυθαίρετα κατευθύνσεις, δεν περιστρέφεται όταν το έχουμε ανάγκη και μας κρατά διαρκώς απομακρυσμένους από αντικείμενα και NPCs.
Οι συνέπειες της ακαμψίας της είναι να ζοριζόμαστε να ανακαλύψουμε τα συλλεκτικά αντικείμενα που είναι διάσπαρτα παντού, να μην βλέπουμε καθαρά τους χώρους και τους NPCs. Δοκιμάσαμε να την ξεκλειδώσουμε πατώντας το υποδεικνυόμενο button στο gamepad, τίποτα. Λίγο πριν το τέλος του Cloudpunk, το παιχνίδι μας ενημερώνει ότι η κάμερα “ξεκλείδωσε” και μπορούμε πλέον να απολαύσουμε την δράση σε τρίτο και πρώτο πρόσωπο. Η αγανακτισμένη μας απάντηση ήταν “πολύ αργά πλέον”.
Χίλιες και μια ιστορίες σε μια νύχτα
Οι cyberpunk ιστορίες βρίσκονται πολύ ψηλά στην προτίμησή μας εξαιτίας της τεχνολογικής αισθητικής και του πλούσιου προβληματισμού που εκφράζουν για καίρια κοινωνικά προβλήματα. Το Cloudpunk στηρίζεται στην cyberpunk θεματική και σε ένα γαλαξία από χαρακτήρες για να μελετήσει μια πιθανή μελλοντική εξέλιξη του πολιτισμού μας.
Μας επηρεάζει θετικά με το χιούμορ και την ευρηματικότητα των διαλόγων. Μας ξεκουράζει με την χαλαρωτική του ροή, μας εντυπωσιάζει με την μετατροπή της voxel art σε έναν πολύχρωμο και φωτεινό κόσμο. Ο απλός χειρισμός και η ευκολία αναζήτησης αντικειμένων και NPCs μας ωθεί στην εθιστικότερη διαδικασία του Cloudpunk, την ανακάλυψη και συσσώρευση πραγμάτων και ιστοριών. Για εμάς που λατρεύουμε τα The Fifth Element και Blade Runner αποτελεί σίγουρη αγορά.
Αρχική δημοσίευση: Gameworld