Ας ξεδιπλώσουμε σήμερα τον καλύτερο, για μένα πάντα, δίσκο των Within Temptation με τίτλο Mother Earth που κυκλοφόρησε στις 24 Δεκεμβρίου του 2000. Τι να πω για την καταπληκτική Sharon del Adel, την θεωρώ άνετα μια από τις καλύτερες τραγουδίστριες στο είδος του gothic metal αν και τώρα τελευταία ξέφυγε λίγο από τις ρίζες της με κάτι περίεργες συνεργασίες και στροφή προς τον mainstream ήχο με κάτι φτηνά σουξεδάκια που σκοπό έχουν την δημοσιότητα και το εύκολο χρήμα και όχι τον ποιοτικό ήχο.
Τον παρόν δίσκο μαζί με τον πρώτο τους με τίτλο Enter από το 1997, τον θεωρώ από τα καλύτερα δείγματα συμφωνικού μέταλ με gothic στοιχεία που υπάρχουν. Ξεκινάμε με το καταπληκτικό Mother Earth που καταφέρνει η Sharon να το αναδείξει σε αριστούργημα με το ταλεντο της και τις θεατρικές της κινήσεις επί σκηνής αλλά και στο video clip όπως θα δείτε. Συνεχίζουμε με το Ice Queen, από τα καλύτερα κομμάτια του είδους και φυσικά ισχύουν ότι και στο πρώτο.
Όλα τα τραγούδια του Mother Earth cd κυμαίνονται σε πολύ υψηλό επίπεδο ποιότητας και δεν θέλω ν' αδικήσω κανένα. Το ακούω πάντοτε ολόκληρο χωρίς να παρακάμπτω κανένα. Μου αρέσει πολύ και το Deciever of Fools που είναι μια συμφωνική απόλαυση. Στους 2 πρώτους δίσκους του συγκροτήματος τα αδέρφια Westerholt, ο Robert τωρινός σύζυγος της Sharon αλλά και ο Martijn που μετά έφυγε και έφτιαξε τους Delain, έδιναν πραγματικά ρέστα και απέδειξαν γιατί είναι τόσο ταλαντούχοι μουσικοί.
Εδώ πρέπει να τονιστεί ότι και στις live συναυλίες τους είναι πραγματικά καταπληκτικοί και μεταδίδουν άνετα τον παλμό στους παρευρισκόμενους τυχερούς θεατές. Είναι μεγάλη απόλαυση να βλέπεις την φοβερή Sharon στην σκηνή με αυτές τις χαρακτηριστικές της κινήσεις και με τόση ενέργεια παρόλο που τα χρόνια περνάνε αυτή παραμένει σε φανταστική κατάσταση. Όλα τα παιδιά της μπάντας είναι φοβεροί μουσικοί αν κι έχουν αλλάξει αρκετά μέλη με την πάροδο του χρόνου. Η Sharon και ο Robert είναι πάντα εκεί να μας οδηγούν σε μουσικές απολαύσεις που μόνο αυτοί ξέρουν. Από το μακρινό Enter στο παρόν Mother Earth μέχρι και το τελευταίο τους μαζί αχώριστοι.
Και μου αρέσει που πάντοτε στις συναυλίες τους ολοκληρώνουν με τον ύμνο τους, το Ice Queen βέβαια. Αν δεν είχε η Sharon αυτές τις ατυχείς, κατά την γνώμη μου φυσικά, συνεργασίες με μουσικούς εκτός της μέταλ σκηνής θα έλεγα ότι είναι η καλύτερη τραγουδίστρια στο επίπεδο της θεικής Tarja Turunen και βέβαια της πολυταλαντούχας Simone Simons. Μόνο στο ντουέτο της με την Tarja την παραδέχομαι αν και το τραγούδι δεν μου πολυάρεσε. Τουλάχιστον διάλεξε την κατάλληλη παρτενέρ για ντουέτο. Γενικά δεν μου αρέσει η mainstream μουσική και το εύκολο κέρδος από ένα απλό σουξεδάκι από 2 μεγάλες ντίβες του μέταλ.
Έχοντας δει την Sharon από κοντά σε μια τουλάχιστον συναυλία στην χώρα μας μπορώ να πω ότι είναι μια άψογη επαγγελματίας που αγαπά πολύ αυτό που κάνει και αυτό την κάνει ιδιαίτερα αγαπητή όχι μόνο σε μένα προσωπικά αλλά και φαντάζομαι σε όλους τους θαυμαστές του συγκροτήματος. Ότι κι αν κάνει το κοινό από κάτω αυτή εκεί σταθερή να μας μεταδίδει τον παλμό και την αστείρευτη ενέργειά της.
Τελειώνοντας αν και δεν υπάρχει ποτέ τέλος όταν αναφέρομαι σ' ένα από τα αγαπημένα μου cd, το Mother Earth που σχολιάζω εδώ, να τονίσω σε όποιον δεν το έχει ακούσει να τρέξει να τ' αγοράσει αμέσως. Είναι από τα λίγα cd που πραγματικά αξίζουν με το παραπάνω τα λεφτά τους μέχρι το τελευταίο ευρώ. Εγώ από την πλευρά μου ανυπομονώ να τους δω από κοντά όταν θα μας έρθουν τον Ιούλιο για μια συναυλία και για την ακρίβεια την Παρασκευή 22 Ιουλίου. Ελπίζω να πετύχω και καμμιά συνέντευξη με την Sharon η και τον Robert για να την παρουσιάσω ταχύτατα στο κοινό μας.