Poison Garden Army of Dreamers review

Θα ξεκινήσω σήμερα από κάτι που το θεωρώ πιο δύσκολο να αξιολογηθεί, το καινούριο cd από τους Ιταλούς Poison Garden. Δεν τους είχα ξανακούσει και το έβαλα 3 φορές το cd τους για να πάρω μια συνολική εικόνα της μουσικής τους. Οι ίδιοι περιγράφουν την μουσική τους σαν steampunk rock. Εγώ το βλέπω ως ένα ωραίο δείγμα alternative rock που σε άλλα τραγούδια είναι πιο σκοτεινά κι άλλα πιο ξεκάθαρα μελωδικά. Να πω την αλήθεια μου θυμίσανε μια μπάντα από τα 90's προς το τέλος τους, τους Catatonia από την Ουαλία, σε μερικά κομμάτια είναι σαν να ακούω την Cerys Matthews και αυτό είναι πολύ καλό.

Η κοπέλα που τραγουδάει και παίζει και το μπάσο ταυτόχρονα είναι γλυκύτατη με σωστή φωνή και παρουσία για το δύσκολο αυτό είδος της ροκ. Είναι για μένα δύσκολο να κριτικάρω τόσο διαφορετικά είδη μουσικής που καμμιά σχέση δεν έχει το ένα με το άλλο. Από το doom που άκουγα πριν στο alternative rock και μετά θα παίξει prog death metal από ότι βλέπω στα cd μπροστά μου. Αν δεν κάνω λάθος αυτό πρέπει να είναι το δεύτερο cd της μπάντας, δεν βρίσκω καν στοιχεία για αυτούς πουθενά.

Αυτό το έχω παρατηρήσει με πολλές μπάντες όπου μπορεί να έχουν το ταλέντο αλλά δεν έχουν κάποια σελίδα με πληροφορίες για να τους μαθαίνουμε κι εμείς καλύτερα. Άκουγα μια ωραία μπάντα από την Φινλανδία σε gothic metal και έψαχνα να βρω κάποια στοιχεία για την παρουσίαση αλλά τίποτα. Ούτε καν το cd τους δεν είχαν κάνει παρουσίαση. Κρίμα γιατί έχουν ταλέντο και χάνονται έτσι στην λήθη. Ας ξαναγυρίσω όμως στους φίλους μας από την Ιταλία και την προσπάθειά τους σε ένα δύσκολο και απαιτητικό είδος.

Έτσι όπως το ακούω το cd νομίζω ότι περνάει το τεστ και μπορώ να πω ότι μου αρέσει αν και δεν ακούω συχνά παρόμοιες μπάντες. Αυτό το είδος της ροκ το άκουγα κατά την δεκαετία του 90 και το 2000 έως το 2010. Μετά κυρίως μέταλ και μάλιστα αυθεντικό. Αλλά όταν κυκλοφορεί κάτι ενδιαφέρον όπως το παρόν cd Army of Dreamers του δίνω πάντα μια ευκαιρία να δω αν έχει κάτι καινούριο να μου πει σε σχέση με το παρελθόν. Και μόνο ότι με γυρνάει στα 90's είναι πολύ καλό, σαν νοσταλγία.

Έχω την αίσθηση ότι τα παιδιά τα καταφέρνουν μια χαρά και στις συνθέσεις και στους στίχους αλλά κυρίως την ατμόσφαιρα που δημιουργεί το άλμπουμ τους. Εγώ να τους ευχηθώ να έχουν πάντα επιτυχίες γιατί και ταλέντο διαθέτουν και πιστεύω είναι στον σωστό δρόμο της επιτυχίας. Απλώς χρειάζεται κάποια βοήθεια η μπάντα για να πάρει μπρος και να βγει περισσότερο προς τα έξω να την μάθει περισσότερος κόσμος.

Δεν μπορώ να βρω κάποια περισσότερα στοιχεία να παρουσιάσω εδώ να τους μάθει το κοινό, ελπίζω να δεχτούν μια συνέντευξη για να τους μάθουμε καλύτερα. Εγώ θα τους βάλω ένα ωραίο 8/10 και ελπίζω σε καλύτερα πράγματα στο μέλλον. Δεν ξεχώρισα κάποιο κομμάτι από το cd, το ακούω ολόκληρο με απόλυτη προσοχή, δεν κάνει την γνωστή κοιλιά που έχουν τα περισσότερα του είδους. Καλή δουλειά από τους Ιταλούς φίλους μας.

Κάπου εδώ να βάλω και το tracklist αυτού του τόσο ενδιαφέροντος cd για όσους ενδιαφέρονται να τους γνωρίσουν, η συνολική διάρκεια είναι γύρω στα 40 λεπτά:

1 The Storm - Intro
2 After the Storm
3 War Engine
4 Tin Man
5 Lies and Consciousness
6 Fragile as Porcelain
7 I Won't Fall
8 The Explorer
9 My Best End
10 Dance of the Witches
11 The Queen and the Ghost
12 Under the Rainbow

Δεν μπορώ να βρω ούτε τα ονόματά τους για να παρουσιάσω σωστά την μπάντα, μάλλον θα επικοινωνήσω μαζί τους να μου πουν περισσότερα στοιχεία και θα κάνω update το άρθρο. Κάτι βρήκα τελικά αλλά μπορεί να είναι και λάθος.

Madame Anais Noir - Φωνητικά, μπάσο

Sir Damian White - Κιθάρα

Professor Ψ - Κιθάρα

Mr Tambourine - Ντραμς