Μεγάλη αγάπη οι Blind Guardian. Μια μπάντα που, ιδιαίτερα στις αρχές τις καριέρας της, κυκλοφόρησε αριστουργηματικά άλμπουμ, τα οποία θεωρούνται ακόμα και σήμερα αξεπέραστα ακόμα και από τους ίδιους, πόσο μάλλον από μπάντες που προσπαθούν να πλησιάσουν τον ήχο τους.
Τονίζω το ρήμα «προσπαθούν», γιατί οι Γερμανοί βάρδοι είναι μοναδικοί σε αυτό που κάνουν, έστω και αν πλέον συναυλιακά βρίσκονται κάτω από συγκροτήματα σαν τους Sabaton, όπως συνέβη στο πρόσφατο Release Festival. Βέβαια, αυτό σηκώνει μεγάλη συζήτηση, που δεν είναι της παρούσης, παρ’ όλα αυτά, αυτή είναι η σύγχρονη πραγματικότητα και όλοι εμείς που τους μάθαμε παίζοντας κάποιο επιτραπέζιο RPG, υπό τους ήχους του κορυφαίου “Somewhere Far Beyond”, θα πρέπει να την αποδεχτούμε.
Για να είμαστε ειλικρινείς όμως, φταίνε σε αυτό και οι ίδιοι οι... Τυφλοφρουρίτες. Τα τελευταία (πολλά) χρόνια, ιδίως μετά την κυκλοφορία του “Night at the Opera” το 2002, απέκτησαν μια άκρατη τάση να εισάγουν πολλά συμφωνικά μέρη στη μουσική τους, ενώ σε συνδυασμό με τις μακροσκελείς σε διάρκεια συνθέσεις τους και την πληθώρα μουσικών θεμάτων σε κάθε κομμάτι, έγιναν λίγο στρυφνοί ως άκουσμα και ίσως κουραστικοί.
Αναμφισβήτητα, υπήρχαν αρκετές λαμπρές εξαιρέσεις, εντούτοις, η μετατροπή της ορχήστρας, από συνοδευτικό στοιχείο, σε θέση οδηγού και βασικό πυλώνα της μουσικής τους, μετρίασε τους λόγους για τους οποίους είχαμε λατρέψει αυτή τη μπάντα. Στα δύο τελευταία άλμπουμ δε, το “Beyond the Dark Mirror” και το ανεπίσημο (εν μέρει) ορχηστρικό “Legacy of the Dark Lands” (που ετοίμαζαν τα τελευταία.. 20 χρόνια), «τέντωσαν» τόσο πολύ τον εν λόγω ήχο, όπου υπήρχαν δύο δρόμοι πλέον να ακολουθήσουν: είτε να διαλυθούν είτε να επιστρέψουν στις speed/power ρίζες τους που τους έκαναν γνωστούς.
Ευτυχώς για εμάς, οι Blind Guardian επέλεξαν το δεύτερο. Το “The God Machine” είναι, με διαφορά, ό,τι πιο άμεσο και metal έχουν κυκλοφορήσει τα τελευταία 15 χρόνια και μάλιστα το παρουσιάζουν με εξαιρετική άνεση. Τόση, που απορείς γιατί δεν το έκαναν τόσα χρόνια και επέμεναν σε εκείνο τον παραφορτωμένο ήχο. Τα συμφωνικά μέρη είναι ελάχιστα, οι κιθάρες έχουν ξανά τον πρώτο ρόλο στην ενορχήστρωση, τα τύμπανα επανέρχονται στη «φυσική» τους (για Blind Guardian) θέση, όσο και αν η αδύναμη παραγωγή του Charlie Bauerfeind δεν τα βοηθάει, ενώ ο Hansi ακούγεται για μια ακόμη φορά καταπληκτικός. Αιώνιος έφηβος ο τύπος.
Φυσικά, για να είμαστε ξεκάθαροι, το “The God Machine” επ’ ουδενί δε φτάνει τα υψηλά standards που είχαν θέσει οι Βάρδοι μέχρι το “Nightfall in Middle Earth”. Άλλες εποχές, άλλες εμπειρίες και, ως γνωστόν, η θεϊκή έμπνευση έχει κάποτε ημερομηνία λήξης. Παρ’ όλα αυτά, ο δίσκος περιέχει εννιά αξιόλογα τραγούδια, που θα ικανοποιήσουν σε μεγάλο βαθμό τους οπαδούς τους, όπως το “Damnation”, το “Secrets of the American Gods” ή το “Blood of the Elves” (το οποίο είναι τόσο old school που άνετα θα μπορούσε να ήταν μέρος του “Tales from the Twilight World”).
Εντούτοις, στα περισσότερα κομμάτια λείπει αυτό το «κάτι» που θα τον έκανε ακόμα πιο απολαυστικό. Πιθανόν να είναι η έλλειψη πραγματικά μεγάλων ρεφρέν (αστερίσκο εδώ στο “Secrets of the American Gods”) ή τεράστιων riffs που να τσακίζουν κόκαλα και σβέρκους. Ίσως το μεγάλο διάστημα που μεσολάβησε από την τελευταία φορά που οι Γερμανοί έπαιξαν έτσι να έπαιξε το ρόλο του στο τελικό αποτέλεσμα, το οποίο κρίνεται άκρως ικανοποιητικό μεν, αλλά όχι συνταρακτικό δε.
Μπορεί να ακούγομαι παραπάνω αυστηρός, αλλά από τους Blind Guardian περιμένουμε πάντα τα καλύτερα. Το “The God Machine” δεν είναι αριστούργημα, αλλά είναι ένας δίσκος που ακούγεται «νεράκι», τιμά το βαρύ όνομα της μπάντας που φέρει και μας κάνει να ανυπομονούμε για το επόμενο βήμα τους, το οποίο ευελπιστούμε να κινείται σε παρόμοιο μήκος κύματος.
Βαθμός: 8/10
Label: Nuclear Blast
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 02 Σεπτεμβρίου 2022
Playlist:
1 Deliver Us From Evil 5:22
2 Damnation 5:21
3 Secrets of the American Gods 7:29
4 Violent Shadows 4:18
5 Life Beyond the Spheres 6:03
6 Architects of Doom 6:21
7 Let It Be No More 4:49
8 Blood of the Elves 4:38
9 Destiny 6:47
Total playtime: 51:03