Οι θρυλικοί Queensrÿche επέστρεψαν με το καινούριο τους cd Digital Noise Alliance αλλά το θέμα είναι κατά πόσο ακολουθούν το παλιό τους στυλ του 80 για να τους αξιολογήσουμε και ανάλογα. Μην ξεχνάμε ότι μεγάλο μέρος της επιτυχίας τους την οφείλουν στον φανταστικό Geoff Tate με την μοναδική του φωνή για το είδος που παίζουν, το progressive metal. Τώρα αναγκαστικά με τον νέο τραγουδιστή θα πρέπει να τους κρίνουμε διαφορετικά βέβαια.
Πάντως από την αρχή το κατάλαβα για που θα το πηγαίνουν με το που είδα το τελευταίο τραγούδι που μπορεί να είναι μπόνους αλλά και διασκευή του μεγάλου Billy Idol;. Έχουν ανάγκη να κάνουν τέτοιες διασκευές λες και είναι μια μπάντα της σειράς ή καινούριοι που ψάχνονται να βρουν τον ήχο τους; Αυτό από μόνο του αφαιρεί βαθμούς από την τελική αξιολόγηση γιατί είπαμε επιείκεια στους καινούριους καλλιτέχνες αλλά σε μια μπάντα 40 χρόνων περίπου δεν συγχωρούμε τέτοιες παρατυπίες.
Το υπόλοιπο cd είναι μεν καλό για το είδος αλλά χωρίς κάτι που να μην έχουμε ακούσει τόσα χρόνια. Το να προσπαθούν να φέρουν τον ήχο του 80 στο σήμερα είναι μεν καλή προσπάθεια αλλά δείχνει και έλλειψη έμπνευσης πια μετά από τόσα χρόνια και τόσες κυκλοφορίες. Και επειδή είμαι φαν της πρώτης περιόδου της μπάντας από τότε που ιδρύθηκαν έως περίπου τα μέσα του 90 και τα έχω όλα σχεδόν τα έργα τους θα αποφύγω να τους κρίνω πολύ αυστηρά.
Βλέπω άλλους που λένε album of the year και γελάω, δεν πιστεύω ότι ακούμε το ίδιο cd εκτός αν είναι νέοι και δεν ακολουθούν την μπάντα από τα πρώτα βήματα η παίζουν ρόλο άλλα κριτήρια που όλοι γνωρίζουν ποια είναι φυσικά. Εδώ τι μπορώ να κάνω, δεν μπορώ να κρίνω αυστηρά μια μπάντα 40 χρόνων, απο σεβασμό στην πορεία της. Στην ίδια περίπτωση βέβαια ανήκουν και οι θρυλικοί μεν Def Leppard αλλά για την εποχή που τους ακούγαμε όχι για τώρα. Καλά για την αγαπημένη Charlotte Wessels δεν το συζητώ καθόλου πόσο έχει αλλάξει το στυλ της.
Δεν το κάνω καθόλου το νέο της cd από σεβασμό στην πορεία της στους αγαπημένους μου Delain. Αλλά εκεί υπάρχει ο υπερταλαντούχος Μάρτιν, τώρα ποιός θα γράφει τις συνθέσεις;. Τέλος πάντων και έχω και τους θρυλικούς The Cult να ακούσω. Μεγάλωσα με αυτούς και βγάζουν ακόμη δημιουργίες. Να δω τι καινούριο έχουν να μας πουν, είναι σε άλλο στυλ αυτοί. Να ξαναγυρίσω στους Queensrÿche όμως για να μην τους ξεχνάμε και να πω ότι ακούστε τους και μπορεί να σας αρέσουν.
Υπάρχουν πάντα φανς μιας μπάντας που ανέχεται τις αλλαγές μελών και ρυθμού πιο εύκολα από άλλους. Ακούγεται το cd τους για progressive metal αλλά όταν δεν σου αρέσει πολύ το είδος ή έχεις μείνει σε παλιές κυκλοφορίες μπορεί να κάνεις και λάθος εκτίμηση πολλές φορές. Πάντως για 9-10 δεν είναι με τίποτα, τότε τι θα βάζαμε στο εκπληκτικό Operation: Mindcrime;. Από τα καλύτερα βινύλια που έχω ακόμα στην συλλογή μου είναι.
Θα βάλω ένα 7/10 γιατί, σε γενικές γραμμές, το cd το βρίσκω συμπαθητικό και θα αρέσει στους φίλους του progressive metal και της μπάντας γενικότερα. Ελπίζω να μην με παρεξηγήσουν τα παιδιά του συγκροτήματος αλλά όταν έχω ακούσει τα παλιά, τα κλασικά άλμπουμ, τα καινούρια δεν μου λένε πολλά. Η παραγωγή και το μιξάρισμα είναι σε επαγγελματικά επίπεδα από έμπειρα χέρια.
Το tracklist του cd είναι το ακόλουθο:
1. In Extremis
2. Chapters
3. Lost in Sorrow
4. Sicdeth
5. Behind the Walls
6. Nocturnal Light
7. Out of the Black
8. Forest
9. Realms
10. Hold On
11. Tormentum
12. Rebel Yell (διασκευή του κομματιού του Billy Idol)
Η σύνθεση της μπάντας αποτελείται από τους εξής μουσικούς:
Todd La Torre - Φωνητικά
Michael Wilton - Κιθάρα
Mike Stone - Κιθάρα
Eddie Jackson - Μπάσο
Casey Grillo - Ντραμς
Το cd κυκλοφόρησε στις 7 Οκτωβρίου του 2022 από την εταιρεία Century Media.
Είδος: Progressive metal
Η συνολική διάρκεια του cd είναι περίπου 60 λεπτά.