Ίσως να σου φανεί υπερβολικό αλλά δεν είναι. Οι λέξεις αποτελούν εκείνο το μικρό λιθαράκι που βάζουμε κάθε μέρα στη ζωή μας για να χτίσουμε το μέλλον μας. Η ψυχική μας υγεία, η αυτοπεποίθηση και η αυτοεκτίμηση μας επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό από τις λέξεις που χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητά μας.
Οι σκέψεις μας, παίρνουν την πρώτη τους πνοή όταν τις εξωτερικεύουμε με λέξεις. Όταν οι λέξεις που χρησιμοποιούμε είναι ως επί το πλείστων με αρνητικό πρόσημο τότε είναι λογικό να προδιαγράφεται μία δυσοίωνη πορεία για τους στόχους μας. Και το αντίθετο. Όταν χρησιμοποιούμε ενθαρρυντικές λέξεις δημιουργείται ένα επιπλέον χέρι που μας βοηθάει να ανεβούμε ένα ακόμη σκαλοπάτι στην αυτό-εξέλιξή μας.
«Είμαστε ό,τι τρώμε». Σίγουρα το έχεις ακούσει ή διαβάσει σε διάφορα sites κάθε φορά που ψάχνεις τρόπους να βελτιώσεις τη φυσική και σωματική σου κατάσταση. Αλλά μην ξεχνάς πως «είμαστε και ό,τι λέμε». Αν πούμε πως δεν αξίζουμε τότε δεν αξίζουμε. Αν πούμε πως πάντα θα συμβαίνουν άσχημα πράγματα στη ζωή μας, μάντεψε, θα συμβαίνουν πάντα άσχημα πράγματα στη ζωή μας.
Αναπόφευκτα, οι αποτυχίες ή οι ατυχίες συχνά τραυματίζουν τα φτερά μας και μας κάνουν να νιώθουμε ηττημένοι και αδικημένοι. Σαν να μην φτάνουν αυτά, εμείς οι ίδιοι παραιτούμαστε από coach του εαυτού μας πληγώνοντάς τον με βαρύγδουπες δηλώσεις ρίχνοντας τον πιο βαθιά στον βάλτο της απελπισίας.
Κάθε φορά που χαρακτηρίζεις άσχημα τον εαυτό σου εκείνος σε ακούει. Σε ακούει το παιδί που έχεις μέσα σου, σε ακούει το σώμα σου, σε ακούει το σύμπαν. Και όταν αυτό γίνεται μία επαναλαμβανόμενη κατάσταση μετατρέπεται σε σταθερά. Το παιδί πιστεύει πως δεν αξίζει, το σώμα αντιδράει και εμφανίζει ψυχοσωματικά νοσήματα, το σύμπαν ακούει και επιστρέφει αυτό που σε ακούει να λες διαρκώς.
Το ίδιο ισχύει και για τις λέξεις που χρησιμοποιείς στην επικοινωνία σου με τους άλλους. Κάποιες λέξεις μπορεί να στεναχωρήσουν, να ανοίξουν πληγές, να απογοητεύσουν, να τσακίσουν. Οι λέξεις είναι ένα σύγχρονο όπλο το οποίο πολλοί το χρησιμοποιούν χωρίς οδηγίες χρήσης και αλόγιστα.
Κάπου είχα διαβάσει πως οι λέξεις «φοβερό» και «τρομερό» έχουν αρνητική χροιά και καλό θα ήταν να αποφεύγουμε να τις χρησιμοποιούμε στο λεξιλόγιό μας. Ενώ εμείς τις χρησιμοποιούμε ακόμη για να περιγράψουμε κάτι θετικό αυτές ανεπαίσθητα κάνουν την «κακή δουλειά» μέσα μας.
Ξέρω είναι δύσκολο να αλλάξουμε το λεξιλόγιο μας αλλά αξίζει να προσέξουμε τι λέμε. Αρχικά τι λέμε στον εαυτό μας. Τι λέξεις χρησιμοποιούμε για να τον περιγράψουμε. Τι λέξεις χρησιμοποιούμε όταν αποτυγχάνει. Με ποιες λέξεις τον επιβραβεύουμε όταν επιτυγχάνει.
Έπειτα, αξίζει να προσέξουμε πως μιλάμε στον περίγυρό μας. Πως συμπεριφερόμαστε. Αν μιλάμε όπως θα θέλαμε να μας μιλάνε. Αν άθελά μας πληγώνουμε με τις λέξεις μας τους άλλους. Αν κάθε μας διάλογος χαρακτηρίζεται από μια τάση υπεροψίας και πρόθεσης υποβιβασμού του συνομιλητή.
Αν ο λόγος σου είναι κυρίως διανθισμένος με αρνητικούς χαρακτηρισμούς, βωμολοχίες και μια τάση προς «ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης» τότε χρειάζεσαι άμεση αναθεώρηση λεξιλογίου. Θα πρέπει να το φρεσκάρεις με θετικές λέξεις τόσο προς τον εαυτό σου όσο και προς τον περίγυρό σου και να αποβάλλεις τις αρνητικές.
Οι λέξεις έχουν τεράστια δύναμη πάνω μας και κάθε φορά ο πρώτος ακροατής είναι ο εαυτός μας. Ο τρόπος που μιλάμε μας δημιουργεί συναισθήματα και τα συναισθήματα δημιουργούν έναν τρόπο ζωής. Θέλεις έναν τρόπο ζωής που θα σε οδηγεί μόνο σε ήττες ή έναν τρόπο ζωής όπου μόνο θα πετυχαίνεις; Γιατί όταν έχεις δίπλα σου και μέσα σου φωνές που σε εμψυχώνουν αδιαμφισβήτητα θα φέρνεις μόνο νίκες. Είναι στο χέρι σου και στη σημερινή περίπτωση στο στόμα σου αν θα θέλεις να δημιουργήσεις το extra mile σου, αυτό το σκαλοπάτι που θα σε πάει ένα βήμα πιο κοντά στην καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου ή όχι.