Υπάρχουν ταινίες που δημιουργούν διαφορετικά γνωστικά σχήματα στον κάθε θεατή. Υπάρχουν ταινίες που για να τις ερμηνεύσεις πρέπει να κοπιάσεις νοητικά. Υπάρχουν ταινίες που εύχεσαι να μπορούσες να δεις από την αρχή με την αθώα ματιά που είχες όταν τις πρωτοανακάλυψες, βιώνοντας ξανά τα πρωτόγνωρα συναισθήματα που τις διέπουν. Υπάρχουν ταινίες που το όνειρο και η πραγματικότητα έχουν ισάξια υπόσταση. Υπάρχει και η ταινία Mulholland Drive που συγκεντρώνει όλα τα παραπάνω και ακόμα περισσότερα! Ας μιλήσουμε αναλυτικότερα για αυτή την υπέροχη ταινία.
Η ταινία Mulholland Drive (2001) λοιπόν αποτελεί ένα εμβληματικό διαμάντι και αναδείχθηκε μάλιστα η κορυφαία ταινία του 21ου αιώνα από το BBC. Η τεράστια επιτυχία κάθε άλλο παρά τυχαία είναι καθώς ο σκηνοθέτης της ταινίας David Lynch ως μοναδικός υφαντουργός της πλοκής μας χαρίζει απλόχερα ένα γοητευτικό, μελαγχολικό και παραισθησιογόνο αριστούργημα που καθηλώνει από την αρχή μέχρι το τέλος.
Η υπόθεση αφορά μια νεαρή κοπέλα που καθώς είναι σε μια λιμουζίνα, εκείνη σταματάει στην οδό Mulholland και ο οδηγός την απειλεί με όπλο. Ξαφνικά πέφτει ένα όχημα πάνω τους και η κοπέλα καταφέρνει να επιβιώσει χάνοντας όμως την μνήμη της.
Περιπλανώμενη στο Los Angeles φτάνει στο σπίτι μιας κοπέλας της Μπέτι και κρύβεται σε αυτό εν αγνοία της. Η Μπέτι είναι μια νεαρή ηθοποιός που έφθασε στο Los Angeles με όνειρο να γίνει σταρ του Hollywood. Μαζί θα προσπαθούν να ανακαλύψουν την ταυτότητα της κοπέλας η οποία ‘’βαφτίζεται’’ προσωρινά Ρίτα. Σε αυτό το ταξίδι θα βοηθήσουν
εκλάμψεις ονομάτων και λέξεων που φωτίζουν αμυδρά το μυαλό σε ανύποπτό χρόνο.
Αλλά όπως είπα θα βοηθήσουν. Το αν είναι αρκετά για να δοθεί μια απάντηση θα το διαπιστώσετε εσείς. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να σας προετοιμάσω για την πρωτόγνωρη κινηματογραφική εμπειρία που θα βιώσετε, όλα τα άλλα φαντάζουν τόσο λίγα μπροστά σε αυτό το μεγαλούργημα.
Στο Mulholland Drive όλα λαμβάνουν μέρος σε αχαρτογράφητα νερά όπου το όνειρο αιχμαλωτίζει συνεχώς την πραγματικότητα που επιδιώκει με μανία να πάρει την θέση της. Τα πάντα περικλύζονται με παράδοξα, μυστήρια, δίνοντας την αίσθηση ενός υπέρ-νουάρ. Η διαδρομή της ταινίας φωτίζεται από μικροσκοπικές πύλες που οδηγούν σε νέα μονοπάτια και από ένα σημείο και μετά το ακατανόητο βγάζει νόημα και αποτελεί την κανονικότητα.
Όλα αυτά σου περικλύζουν το μυαλό με σκέψεις που δεν ήξερες καν ότι είσαι ικανός να κάνεις αφού η μήτρα ιδεών που συναντάς κατά την διάρκεια της ταινίας δεν σε αφήνει να ηρεμίσεις! Εξάλλου ο David Lynch έχει τον τρόπο να τοποθετεί το θεατή στην θέση του Ντετέκτιβ για να προσπαθήσει να διαλευκάνει και να εξιχνιάσει το μοτίβο σκέψεων του μέσα από την ηθελημένα άχρονη ταινία. Για αυτό χρειάζεται συστηματική παρακολούθηση από το πρώτο λεπτό καθώς κάθε δευτερόλεπτο έχει λόγω ύπαρξης και κάθε δευτερόλεπτο σε οδηγεί σε μια καινούρια οπτική που αναιρείται συνεχώς.
Αλήθεια αν σου έλεγα ότι αυτό που βλέπεις και ακούς δεν υφίστανται και αυτό που σκέφτεσαι δεν υπάρχει τι θα έλεγες; Γιατί αυτό ακριβώς δημιουργεί αυτή τη ταινία. Συνεχόμενη αμφισβήτηση ακόμα και για την ίδιο μας τον εαυτό. Αυτή η αμφισβήτηση δημιουργεί δίψα να μάθεις τι συμβαίνει.
Όσο προχωράς στα ενδότερα της ταινίας επιζητάς την λύτρωση της κατανόησης όμως ο πολυμήχανος και πανούργος David Lynch σε αφήνει να υποφέρεις γλυκά αναγκάζοντας το μυαλό να μπει σε παράξενα μονοπάτια. Ανοίγεται συνεχώς ένας νέος κόσμος από όπου δεν υπάρχει γυρισμός.
Η λύτρωση θα έρθει για τους δυνατούς λύτες ενώ οι υπόλοιποι θα απολαύσουν το ταξίδι και ας μην υπάρχει προορισμός. Για να γίνεις ο λύτης της ιστορίας πρέπει να ζυμωθεί το μυαλό σου στο παράδοξο. Χρειάζεται να δεχτείς την ολοκληρωτική αποδέσμευση από την αναζήτηση συγκεχυμένου νοήματος καθώς η κυριολεκτική αποκρυπτογράφηση και η κατανόηση γραμμικής αφήγησης φαντάζει μάταιη.
Η ταινία κινείται σε έναν ονειρικό κόσμο όπου συνειρμοί και αναδρομές έχουν ισχυρή παρουσία. Η εικόνα και ο τρόπος που αλληλοεπιδρά με την συνείδηση μας φαντάζει εξωπραγματικός! Η ταινία με άλλα λόγια είναι υπνωτική!
Ακόμα και οι ίδιοι οι χαρακτήρες σπάνε και συντίθενται από την αρχή. Ρέουν συνεχώς μέσα στα συναισθήματα τους ψάχνοντας και οι ίδιοι να ανακαλύψουν αν είναι αυτό που βλέπουν, αν είναι αυτό που σκέφτονται αν είναι αυτό που βλέπουν οι άλλοι ή ένας συνδυασμός αυτών.
Δεν θα μπορούσαμε να περιμένουμε κάτι λιγότερο από τον ασυμβίβαστο David Lynch που μισεί τις προβλεπόμενες πλοκές. Γιατί η μαγεία βρίσκεται στον κόπο που κάνεις να κατακτήσεις την γνώση, όχι στο να σου δοθεί απλόχερα. Κάθε δευτερόλεπτο πρέπει να αποτελεί στιγμή αφύπνισης αλλιώς είναι χαμένος χρόνος.
Σε όλη την διάρκεια της ταινίας στο επίκεντρο είναι η ανθρώπινη ταυτότητα, οι αντοχές της λογικής και του ασυνείδητου, και η αποδοχή της πραγματικότητας. Όπως ακριβώς είπα, η αποδοχή της πραγματικότητας! Από την μια κάνεις τα πάντα για να πετύχεις και να είσαι ευτυχισμένος όμως στην πράξη φαντάζει ένας αδιάκοπος και συνεχόμενος αγώνας χωρίς ίσως το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα.
Από την άλλη μπορεί να είσαι τυχερός και να πετυχαίνεις πάντα τους στόχους σου και όλα να συμβαδίζουν με αυτά που έχεις ανάγκη να δημιουργήσεις. Μπορεί να σας λέω αλήθεια, μπορεί ψέματα ποιος ξέρει; Μπορείτε να γίνεται εσείς οι λύτες;