Το σημερινό άρθρο δεν έχει στόχο να σε τρομοκρατήσει ή να φυτέψει έναν σπόρο απαισιοδοξίας στην ψυχή σου. Αυτό ίσως και να έχει συμβεί λόγω όσων βιώνουμε καθημερινά γύρω μας, που βλέπουμε από τις ειδήσεις ή/και από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Είμαστε θεατές ή μάλλον πρωταγωνιστές βαρύγδουπων, και όχι αδίκως, γεγονότων. Αυτό μας κάνει, είτε το θέλουμε είτε όχι, να βιώνουμε αρνητικά συναισθήματα και να μη γνωρίζουμε πως να τα αντιμετωπίσουμε.
Κλιματική αλλαγή, πυρκαγιές, τροχαία, θάνατοι στον εργασιακό χώρο, πλημμύρες, δολοφονίες, βιασμοί είναι κάποιες από τις ειδήσεις στις οποίες βρισκόμαστε καθημερινά εκτεθειμένοι. Και ως ανθρώπινα όντα δεν είναι λίγες οι φορές που για να συνειδητοποιήσουμε κάποια κατάσταση βάζουμε τον εαυτό μας στην θέση των θυμάτων. Αυτό από μόνο του προκαλεί άγχος και ανεβάζει τα στρεσογόνα επίπεδα.
Η εποχή μας, μάλιστα, έχει δημιουργήσει ένα νέο μοντέλο αντίδρασης. Αναφέρομαι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Πέρα από ένα πολύ μεγάλο ποσοστό ωφέλειας τους, με τη δυνατότητα ενημέρωσης τεράστιου όγκου χρηστών, έχει δημιουργήσει ακόμη «ανενεργούς πολίτες του πληκτρολογίου». Εννοώ πως η ενεργή συμμετοχή πλέον έχει να κάνει με τρομοκρατημένους πολίτες που ξεσπάνε μέσω της εικονικής πλατφόρμας. Και όπως κάθε έκρηξη έχει αντίκτυπο έτσι και η έκρηξη θυμού στον διαδικτυακό κόσμο επιφέρει ολέθριες καταστροφές σε εμάς τους ίδιους.
Ανήμποροι, βομβαρδισμένοι με πληροφορίες που αδυνατούμε συχνά να διασταυρώσουμε καταλήγουμε να νιώθουμε ανήμποροι και κομπάρσοι σε ένα έργο που γράφτηκε για εμάς. Σιγά σιγά χάνουμε τη φωνή μας, την άποψή μας, τη δύναμή μας. Κατακλυζόμαστε από αρνητικά συναισθήματα τα οποία κινδυνεύουν να γίνουν μόνιμα αν δεν κάνουμε μία επανεξέταση.
Η επανεξέταση αυτή έχει να κάνει με την προσωπική εξέλιξη του καθενός. Όταν όλα γύρω μοιάζουν να καταρρέουν εσύ τι κάνεις; Ό,τι μπορείς. Προφύλαξε τον εαυτό σου, ενημερώσου σωστά και δράσε.
- Δεν είσαι «υποχρεωμένος» να νιώθεις άσχημα σε κάθε αρνητικό συμβάν. Η κοινωνία μας έχει επιβάλλει να προσαρμόζουμε τα συναισθήματά μας σε κάθε περίσταση και αν δεν το τηρούμε να νιώθουμε ενοχές. Η συναισθηματική σταθερότητα είναι προσόν και καλό θα ήταν να την διατηρείς όσο μπορείς μπροστά σε δύσκολες καταστάσεις.
- Ενημερώσου τόσο όσο. Η αέναη ενημέρωση μπερδεύει και παραπληροφορεί. Καλό θα ήταν να προσέχεις πόσο χρόνο σου αφιερώνεις στο να διαβάζεις αρνητικές ειδήσεις. Μάλιστα καλό θα ήταν να αφιερώνεις χρόνο στο να διαβάζεις αντίστοιχα και θετικές ειδήσεις.
- Απασχόλησε τον εαυτό σου δημιουργικά. Πάντα η δημιουργία και οι στόχοι είναι αυτά που δίνουν νόημα στη ζωή. Μην χάνεις τους στόχους σου μπροστά σε κάθε κακοτοπιά. Συνέχισε να απασχολείς τον εαυτό σου είτε με ένα χόμπι, με ένα βιβλίο, με περιπάτους, είτε με μία ξένη γλώσσα.
- Βοήθησε. Μη παραμένεις ένας οργισμένος θεατής πίσω από το πληκτρολόγιο. Αναζήτησε δράσεις μέσω των οποίων θα μπορούσες να προσφέρεις βοήθεια. Έστω και κάτι μικρό θα σε κάνει να νιώσεις σημαντικός και πολύτιμος που όντως είσαι. Θα γεμίσεις αυτοπεποίθηση ενώ παράλληλα θα μυηθείς στον κόσμο του αλτρουισμού και της προσφοράς.
- Δικτυώσου με ανθρώπους. Η ανθρώπινη επαφή πάντα βοηθάει στην ψυχολογία μας. Η δια ζώσης επικοινωνία και η ανταλλαγή πληροφοριών μας κάνει να νιώθουμε πως δεν είμαστε μόνοι, ενώ συνήθως μετά από μία ουσιαστική συζήτηση με ανθρώπους ιδίας ιδιοσυγκρασίας με εμάς μας κατακλύζουν απελευθερωτικά συναισθήματα.
Συνοψίζοντας λοιπόν, στο σημερινό άρθρο δεν προτείνω να είσαι απών από τα γεγονότα που «μαστίζουν» την χώρα μας αλλά να είσαι ουσιαστικά παρών. Δηλαδή με προφυλαγμένα τα συναισθήματά σου, την ενέργεια και τους στόχους σου να προσφέρεις ό,τι μπορείς για να βοηθήσεις. Μα πρώτα από όλα να βοηθήσεις εσένα. Για να μπορείς μετά να βοηθήσεις και τους υπόλοιπους. Και μην ξεχνάς πως ακόμα και μέσα στη λάσπη ανθίζουν τα λουλούδια. Η λάσπη καμιά φορά είναι το δεδομένο. Το αν θα ανθίσουμε είναι η μεταβλητή η οποία εξαρτάται μόνο από εμάς.